၀မ္းနည္းျခင္းမွတ္တမ္း

ကိုခ်မ္းျမစိုး http://cmsmdy.blogspot.com ၏ မိခင္

(ဆရာမ ေဒၚေအးေအး)

သည္ (၁၁-စက္တင္ဘာလ-၂၀၀၇) အဂၤါေန႔ မနက္တြင္ ဘ၀တပါးသို႔

ကူးေျပာင္းသြားေၾကာင္း သိရသည့္အတြက္ မိသားစုႏွင့္ အတူ

ထပ္တူထပ္မွ် ၀မ္းနည္းေၾကကြဲရပါတယ္...။

0 comments

Exam Table

အေ၀းသင္တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္သား/ ေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္ အေ၀းသင္ အနီးကပ္အခ်ိန္စာရင္းနဲ႕ စာေမးပြဲ အခ်ိန္စာရင္းေတြကို ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္...

သိပၸံဘာသာရပ္အားလုံး
(၅.၁၀.၂၀၀၇) ေန႕မွ (၁၂.၁၀.၂၀၀၇)ထိ

၀ိဇၨာတြဲ ဒုတိယအသုတ္
အဂၤလိပ္စာ၊ စိတ္ပညာ၊ ဒႆနိက၊ ပထ၀ီ၊ ဥပေဒဘာသာရပ္မ်ား
အနီးကပ္အခ်ိန္စာရင္း (၁၆.၁၀.၂၀၀၇) ေန႕မွ (၂၅.၁၀.၂၀၀၇) ေန႕အထိ
စာေမးပြဲအခ်ိန္စာရင္း (၃၀.၁၀.၂၀၀၇) ေန႕မွ (၆.၁၁.၂၀၀၇ ) ေန႕အထိ

၀ိဇၨာတြဲ တတိယအသုတ္
ျမန္မာ၊ ျမန္မာမႈ၊ ရသ၊ သမိုင္း၊ စီးပြားေရး၊ အိမ္တြင္းစီးပြား၊ ျပည္သူ႕ေရးရာ၊ စီးပြားစီမံ
အနီးကပ္အခ်ိန္စာရင္း (၉.၁၁.၂၀၀၇) ေန႕မွ (၁၈.၁၁.၂၀၀၇) ေန႕ထိ
စာေမးပြဲအခ်ိန္စာရင္း (၂၂.၁၁.၂၀၀၇) ေန႕မွ (၃၀.၁၁.၂၀၀၇) ေန႕ထိ

0 comments

About Meeting

၂၅.၈.၂၀၀၇ေန႕မွာ MICT Park Canteen မွာ လုပ္တဲ့ Meeting ေလးကိုိ သြားေရာက္တက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ၃၁ရက္ေန႕ ကမၻာဘေလာ့ခ္ဂါေန႕ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားေလး ျပဳလုပ္ဖို႕အတြက္ အစီအစဥ္ ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ တက္ေရာက္ၾကသူေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ပဲ ေဖာ္ျပ လိုက္ပါတယ္ေနာ္။ နာမည္မသိလို႕ မပါလိုက္တဲ့ သူေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္အႏူးအညြတ္ပဲ ေတာင္းပန္ လိုက္ပါတယ္။ ဦးေဆာင္သူေတြကေတာ့ ဦးထိပ္၊ ၾဆာဘ၊ မရတနာခ်ိဳ၊ ကိုစစ္ကိုင္း၊ ကိုေဇာ္မိုးေအာင္၊ မေရႊပုံ႕၊ Caculator၊ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ (၃)ေယာက္ကေတာ့ နာမည္မသိလို႕ မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူးေနာ္။ တစ္ခါတည္း ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ မွတ္မွတ္ရရ ဦးထိပ္နဲ႕ ၾဆာဘက ေျပာပါတယ္။ သူတို႕ကို ေမးခံရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒီဘေလာ့ခ္ အခမ္းအနားပြဲနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ တက္ေရာက္သူေတြမွာ ဘာအက်ိဳးေက်းဇူး၊ ဗဟုသုတ၊ အသိဥာဏ္ပညာေတြ ရမွာလဲ၊ က်န္ခဲ့မွာလဲလို႕ေပါ့။ သူတို႕ကေျပာမွ ကၽြန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္ ဘေလာ့ခ္ေရးတတ္သြားရင္ ဘာအက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ခံစားရမလဲလို႕။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္္ေတြးမိတာ၊ စဥ္းစားမိတာ၊ ထင္ျမင္မိတာကို တင္ျပတာပါ။ အမွားမ်ားပါသြားခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါလို႕ ေတာင္းပန္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။
ပထမအေနနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတာကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္အရင္ ဘေလာ့ခ္ မေရးတတ္ခင္က စိတ္ထဲမွာ ခံစားရတာေတြကို ရင္ထဲမွာ ၿမိဳသိပ္ထားရတယ္။ မြန္းက်ပ္ေနတာပဲ။ အခုေရးတတ္သြားေတာ့ စိတ္ထဲ႐ွိတာေတြ ခ်ေရးပလိုက္တယ္။ စိတ္ကိုေပါ့ပါးသြားတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေရးထားတာေတြနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ လာေရာက္ဖတ္႐ႈသူေတြက အႀကံဥာဏ္ေတြေပးတယ္၊ အားေပးတယ္၊ မေကာင္းဘူး ထင္ရင္ေျပာျပ တားျမစ္ၾကတယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္းအား႐ွိတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္လည္း ယုံၾကည္မႈ ပို႐ွိလာတယ္။ ကိုယ္အရမ္းခံစားေနရတဲ့ ကိစၥဆိုရင္ေတာင္ သူတို႕ႏွစ္သိမ့္တာ၊ အႀကံဥာဏ္ ေပးတာ ေတြက လုံး၀အက်ိဳး ေက်းဇူး႐ွိပါတယ္။ ဒါကၽြန္ေတာ္ ခံစားရတာကို ေျပာတာပါ။ ဥပမာ ဆိုပါစို႕- လူတစ္ေယာက္က ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္တယ္။ ေရးထားတာေတြလည္း ႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕မွာလူတိုင္း ကိုလည္း ဒါကၽြန္ေတာ္ ေရးထားတာပါဆိုၿပီး လိုက္ျပလုိ႕မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အရမ္းႀကီးလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယုံရဲဘူး။ အကယ္၍ သူသာဘေလာ့ခ္ ေရးတတ္သြားမယ္ ဆိုပါစို႕။ သူေရးထားတဲ့ကဗ်ာေတြကို သူ႕ဘေလာ့ခ္ေပၚမွာ တင္လိုက္မယ္။ ဒါဆိုရင္ သူ႕ဆိုဒ္ကို လူတကာ၀င္ဖတ္ျဖစ္မယ္။ ဖတ္ၾကည့္တဲ့သူေတြက ေကာင္းတယ္၊ မေကာင္းဘူး၊ ဆက္ႀကိဳးစားပါ၊ ဘယ္ဟာေလးကေတာ့ ဘယ္လိုနဲ႕ ၀ိုင္း၀န္း အႀကံဥာဏ္ေပးၾကမယ္၊ ေ၀ဖန္ၾကမယ္။ ဒါဆိုသူလည္း လိုက္နာသင့္တာလိုက္နာ၊ ေ႐ွာင္သင့္တာေ႐ွာင္နဲ႕ ပိုေကာင္းလာမယ္။ သူ႕ကိုယ္သူလည္း ယုံၾကည္မႈ ပို႐ွိလာမယ္။ အဲလာၾကည့္တဲ့သူေတြထဲမွာ စာအုပ္တိုက္ေတြက အယ္ဒီတာေတြ၊ ထုတ္လုပ္သူေတြ ပါလာမယ္။ သူ႕ကိုလည္း သတိထားမိသြားမယ္။ သူ႕ကဗ်ာေလးကိုေတြကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္ သူ႕လိပ္စာကို ဆက္သြယ္ၾကမယ္။ ဒါဆို သူရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္မသြားဘူးလား။ ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာကို တင္ျပတာပါ။ အကယ္၍ အဲဒီေနရာမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း႐ွင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္လည္း သူ႕စီးပြားေရးလုပ္ငန္းနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈေတြ၊ ရ႐ွိႏိုင္တာေတြ၊ အစီအစဥ္ေတြကို ေငြေရးေၾကးေရး အကုန္အက်ခံၿပီး ေၾကျငာေနစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ဘေလာ့ခ္မွာတင္ ၿပီးေတာ့ လိပ္စာကဒ္မွာ အီးလ္ေမးလ္လိပ္စာေလး ထည့္လိုက္ရင္ ပိုၿပီးေကာင္းမသြားဘူးလား။ ပညာေရးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေလ့လာသူ၊ လိုက္စားသူဆိုရင္လည္း တခ်ိဳ႕ပညာေရးနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ေရးထားတဲ့ ဘေလာ့ခ္မွာ သြားေရာက္ ဖတ္႐ႈေလ့လာ လိုက္မယ္ဆိုရင္ အသိဥာဏ္ပညာေတြ ပိုတိုးမသြားဘူးလား၊ နည္းပညာပိုင္း ဆိုင္ရာေတြမွာလည္း ဒီလုိပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဘေလာ့ခ္ပြဲ အခမ္းအနားေလးကေန ဘေလာ့ခ္အေၾကာင္း မသိေသးသူေတြလည္း သိသြားမယ္၊ ေရးတတ္သြားမယ္ဆိုရင္ ဘာမွမက်န္ဘူးဆိုေတာင္ အနည္းဆုံး အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ၊ ဗဟုသုတေလးေတာ့ ရလိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္ပါတယ္။ အထက္တင္ျပတာေတြ အားလုံးဟာ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာ၊ ေတြးမိတာေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွားပါသြားရင္ အားလုံးကို ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတြးတာ၊ ထင္တာေတြကိုလည္း ေ၀ဖန္အႀကံျပဳႏိုင္ပါတယ္။ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

0 comments

ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ပထမ ေခတ္စမ္းကဗ်ာျဖစ္တဲ့ “ပိေတာက္ပန္း” ကဗ်ာေလးကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

“ပိေတာက္ပန္း”

မခူးခ်င္ စမ္းပါနဲ႕

ႏွစ္ဆန္းခါ ေတာ္မီမို႕

ဇေမၺာ္ရည္ ေျပေျပလိမ္းကာပါ့

ခပ္သိမ္း နယ္စုံစုံသို႕

ပြင့္ငုံကို လင့္ကုန္ၾကေတာ့လို႕

ေခါင္းၾကြကာ ဆာေ၀ေ၀နဲ႕

သူလဲေလ ေလာကီသားလုိပါ့

ၾကြားခ်င္လွ ေပလိမ့္မယ္။

တသိန္း တင့္ပါဘိ

တိမ္ျမင့္ ရီျပာျပာက

ၾကည္သာသာ ပင့္ေလအျဖဴးတြင္ျဖင့္

တီတာတာ ပြင့္ေ႐ႊဖူးငယ္တို႕

လည္ယွက္ကာ ဘယ္ညာလူးေလေတာ့

သူတို႕လို ဘယ္သူျမဴးႏိုင္ပါ့

ထူးပါဘိတယ္။

တ၀ါ၀ါ ဆင္သကၤန္းရယ္က

ကမၻာမွာ ဘ၀င္ခ်မ္းေစတဲ့

သာသနာ ႐ႊင္႐ႊင္လန္းေအာင္လို႕

တမင္မွန္းကာပါ့ သတိဆြယ္

ရည္႐ြယ္ေတာ့ သလား။

ခူးပါနဲ႕ကြယ္

ပြင့္ဖူးမွာ အ၀ါျခယ္၍

မာလာအလယ္မွာ ႏႊဲ႕ခ်င္တဲ့ ႏွလုံးသားရယ္ေၾကာင့္

မာန္အင္ကို ဥာဏ္ဆင္ေမြးကာပါ့

အေရး အခါသာမွ

ခမ်ာမွာ တစ္ဂုဏ္ဆန္းရတယ္

ပန္းပိေတာက္မ်ား။

0 comments

လြန္ခဲ့သည့္ ၁၉၆၅ ခု ဇြန္လထဲ၌ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု စာေပဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ၀ါ႐ွင္တန္ ျမန္မာသံ႐ုံးမွ တစ္ဆင့္ ဆရာ မင္းသု၀ဏ္ထံသို႕ အေၾကာင္းၾကားစာ ေပးပို႕သည္။ ထိုစာႏွင့္အတူ ပန္းခ်ီကားပုံတူ တစ္ကားကိုလည္း ေပးပို႕သည္။ ပန္းခ်ီကားမွာ အေမရိကန္ စာေရးဆရာႀကီး ႏိုဗယ္ဆုရ ၀ီလ်ံေဖာ့ကနာ ေရးဆြဲေသာ “ဟင္နရီ” အမည္႐ွိ ပန္းခ်ီကား ျဖစ္သည္။ လူသားတို႕၏ ေလးစားဖြယ္ စိတ္ဓါတ္ကို ေဖာ္က်ဴးေသာ ပန္းခ်ီကား ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

စာတြင္ ထိုပန္းခ်ီကားကို ဆရာ မင္းသု၀ဏ္ ႐ႈၾကည့္ပါ။ ထို႕ေနာက္ ထိုပန္းခ်ီကားကို ႐ႈၾကည့္ရာမွ လူသားတို႕၏ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ခံစားမိ၊ ဆင္ျခင္မိ၊ ေတြးေတာမိသည္ တို႕ကို ဆရာမင္းသု၀ဏ္က ျမန္မာကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ဖြဲ႕ဆိုေပးပါဟု ေမတၱာရပ္ခံထားသည္။ ဖြဲ႕ဆိုေပးရာ၌ ဆရာမင္းသု၀ဏ္၏ ျမန္မာလက္ေရးမူျဖင့္ပင္ ဖြဲ႕ဆိုေပးပါရန္ ေတာင္းခံသည္။ ထိုသို႕ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ ဖြဲ႕ဆိုေပးေသာ ကဗ်ာကိုလည္း “ကမၻာ့သက္႐ွိ ကဗ်ာဆရာႀကီးမ်ား” အမည္ျဖင့္ ထုတ္ေ၀မည့္ ကဗ်ာစာအုပ္တြင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ ႏွင့္အတူ ပူးတြဲထည့္သြင္း ေဖာ္ျပခြင့္ျပဳပါရန္လည္း ေမတၱာရပ္ခံထားသည္။

“ကမၻာ့သက္႐ွိ ကဗ်ာဆရာႀကီးမ်ား” ကဗ်ာစာအုပ္မွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ထုတ္ေ၀မည့္ The World’s Great Living Poets အမည္႐ွိ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ ထုိစာအုပ္တြင္ ကမၻာအရပ္ရပ္႐ွိ ႏုိင္ငံတစ္ႏိုင္ငံစီမွ ကဗ်ာဆရာႀကီး တစ္ဦးစီ၏ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္စီ ပါ႐ွိမည္။ ကဗ်ာဆိုရာ၌ ေဖာ္ျပပါ “ဟင္နရီ” ပန္းခ်ီကားကို ႐ႈၾကည့္ၿပီး ဖြဲ႕ဆိုထားေသာ ကဗ်ာျဖစ္သည္။ မိမိတို႕ တိုင္းရင္းဘာသာ အသီးသီးျဖင့္ ဖြဲ႕ဆိုေပးသည္ကို သက္ဆိုင္ရာက အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ျပန္ဆိုပူးတြဲ ေဖာ္ျပမည္ျဖစ္သည္။ ကဗ်ာႏွင့္အတူ ကဗ်ာဆရာ၏ ဓါတ္ပုံ၊ ကဗ်ာဆရာ၏ အတၳဳပတၱိ အက်ဥ္းပါ ပါ႐ွိမည္။ ထိုကဗ်ာစာအုပ္ကို ေစာင္ေရေပါင္း အေျမာက္အျမား ႐ိုက္ႏွိပ္ကာ ကမၻာအႏွံ႕၊ ကမၻာ့တကၠသိုလ္မ်ားအႏွံ႕ ျဖန္႕ျဖဴးမည္ ဆိုသည္။ ထိုကဗ်ာစာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပျခင္း ခံရေသာ ကဗ်ာဆရာႀကီးမ်ား၏ လက္ေရးမူကဗ်ာမ်ားကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံ႐ွိ အႀကီးဆုံး ပိ႗ကတ္တိုက္ႀကီး၌ ျဖစ္ေစ၊ တကၠသိုလ္၌ ျဖစ္ေစ မေပ်ာက္မပ်က္ရေအာင္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေ႐ွာက္ထားမည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ စာေရးဆရာမ်ား၊ သုေတသီမ်ား ေလ့လာႏိုင္ရန္ စီစဥ္ေပးမည္ ဟုလည္းဆိုသည္။

ထိုကဗ်ာစာအုပ္ႀကီး၌ ထည့္သြင္းႏိုင္ရန္ ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ကဗ်ာဆရာႀကီးမ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ကာ အထက္ပါအတိုင္း ကဗ်ာဖြဲ႕ဆိုရန္ ေမတၱာရပ္ခံျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဆရာမင္းသု၀ဏ္က ကဗ်ာသစ္ မဖြဲ႕ေတာ့ပဲ အက်ိဳးအေၾကာင္း ႐ွင္းျပကာ “ပ်ဥ္းမငုတ္တို” ကဗ်ာကိုပင္ ေပးပို႕လိုက္သည္။သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြအားလုံး သိ႐ွိခံစားႏိုင္ရန္ႏွင့္ ဗဟုသုတရေစရန္ ရည္႐ြယ္၍ ဆရာမင္းယုေ၀ ေရးသားေသာ “ပထမျမန္မာမ်ား” စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္

“ပ်ဥ္းမငုတ္တို”

ဖုထစ္႐ြတ္တ၊ ဌက္လင္းတသို႕

ပ်ဥ္းမငုတ္တို၊ သက္က်ားအုိသည္

ကုန္းမို႕ထက္တြင္ တစ္ပင္တည္း။

ခြဆုံအေကြး၊ သစ္ေခါင္းေဆြးလည္း

အေဖးတက္လာ၊ အိုင္းအမာသို႕

က်ယ္စြာဟက္ပက္ ျခအိမ္ပ်က္။

ကုန္းမိုကမ္းပါး၊ ေျမပက္ၾကားတြင္

စစ္သားခေမာက္၊ ပိန္ေျခာက္ေျခာက္လည္း

စစ္ေရာက္စခန္း လက္ျပညႊန္း။

ထိုပင္ငုတ္တို၊ ပ်ဥ္းမအိုသည္

စစ္ကိုလည္း ႀကဳံ၊ ျခအုံလည္း ျဖစ္

ဓါးထစ္လည္း ခံ၊ ေနလွ်ံလည္း တုိက္

ေလျပင္းခိုက္လ်က္၊ မငိုက္ ဦးေခါင္း

ေႏြသစ္ေလာင္းေသာ္

႐ြက္ေဟာင္းညွာေၾကြ၊ ႐ြက္သစ္ေ၀၍

ေလျပည္ထဲတြင္၊ ငယ္႐ုပ္ဆင္သည္

အသင္ေယာက်္ားေကာင္း တကား။

0 comments

ယခု ကၽြန္ေတာ္တင္ျပေသာ အေၾကာင္းအရာ အားလုံးသည္ ဆရာ မင္းယုေ၀ ေရးသားေသာ “ပထမ ျမန္မာမ်ား” စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြအားလုံး ဗဟုသုတရေစရန္၊ ေလ့လာသိ႐ွိႏိုင္ၾကေစရန္ ေရးသား ေဖာ္ျပလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္္။

မကၡရာ မင္းသားႀကီး

(ပထမ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္ဆရာ)

ျမန္မာ့သမိုင္း၌ ကၽြန္ေတာ္သိေသာ “မကၡရာမင္းသား” ႏွစ္ပါး႐ွိသည္။ တစ္ပါးမွာ အမရပူရ ပထမၿမိဳ႕တည္ ဗဒုံမင္းတရား (ဘိုးေတာ္ဘုရား)၏ သားေတာ္ ျဖစ္သည္။ ငယ္မည္ ေမာင္ပ်ိဳး၊ ဘြဲ႕အမည္ မင္းရဲေက်ာ္စြာ ျဖစ္သည္။ ေနာင္အခါ မကၡရာၿမိဳ႕ကို စားရသျဖင့္ မကၡရာ မင္းသားဟု တြင္သည္။ အင္း၀ဘုရင္ ဘႀကီးေတာ္ႏွင့္ သာယာ၀တီမင္းတို႕၏ ဦးေလးေတာ္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေခတ္သစ္ ထူေထာင္လိုသူအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္ကို ျပဳစုသူအျဖစ္ လည္းေကာင္း ထင္႐ွားသည္။
က်န္တစ္ပါးမွာမူ ရတနာပုံ ပထမၿမိဳ႕တည္ မင္းတုန္းမင္း၏ သားေတာ္ ျဖစ္သည္။ ငယ္မည္ ေမာင္သန္႕၊ ဘြဲ႕မည္ မင္းရဲစည္သူ ျဖစ္သည္။ ေနာင္အခါ မကၡရာၿမိဳ႕ကို စားရသျဖင့္ မကၡရာမင္းသား တြင္သည္။ အိမ္ေ႐ွ႕စံ ကေနာင္မင္းသား လြန္ၿပီးေနာက္ ကေနာင္မင္းသား အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ ရတနာပုံ စက္႐ုံမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ မင္းတုန္းမင္း၏ အ႐ိုက္အရာကို ဆက္ခံထိုက္သူ အရည္အခ်င္း ျပည့္ေသာ သားေတာ္ႀကီးတစ္ပါး အျဖစ္ ထင္႐ွားသည္။ သီေပါမင္းကို နန္းတင္စဥ္ မင္းညီမင္းသား အမ်ား ကြပ္မ်က္ခံရရာ၊ ထိုမင္းသားလည္း ကြပ္မ်က္ခံရ႐ွာသည္။
ယခု တင္ျပလိုသူမွာ အဘိဓာန္ဆရာ မကၡရာမင္းသားႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ သာသနာျပဳဆရာ ေဒါက္တာ ဂ်ပ္ဆင္၏ မွတ္တမ္းမ်ားအရ မကၡရာ မင္းသားႀကီးသည္ ႐ုပ္ရည္႐ူပကာ တင့္တယ္သည္။ သို႕ရာတြင္ ေျခလက္တို႕မွာ ေလျဖတ္ထားသျဖင့္ မသန္မစြမ္း ျဖစ္ေနသည္ဟု ဆုိသည္။
ယင္းသို႕ ျဖစ္လင့္ကစား မင္းသားႀကီးသည္ ဘ၀ကို အ႐ႈံးမေပး။ ႏုိင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳးအက်ိဳးကို အစြမ္းကုန္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ေဆာင္႐ြက္သည္ ဆိုရာ၌ ႏိုင္ငံေရးအရ မဟုတ္။ စာေပေရး၊ ပညာေရးအရ ေဆာင္႐ြက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က ျမန္မာတို႕သည္ အေနာက္တိုင္း ၀ိဇၨာ၊ သိပၸံ ပညာရပ္မ်ားကို မတတ္ေျမာက္ၾကေသး၊ ေခတ္မမီၾကေသး။ ကမၻာျပားသည္ ဟူေသာ အယူကုိပင္ ယူၾကဆဲျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္ကို မင္းသားႀကီးသည္ ေကာင္းစြာ သတိျပဳ ဆင္ျခင္မိသည္။ မင္းသားႀကီးသည္ အင္း၀ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ ေပၚတူဂီလူမ်ိဳးမ်ား၊ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ ထိုသူတို႕မွတစ္ဆင့္ ေခတ္မီ ၀ိဇၨာသိပၸံ ပညာရပ္မ်ား၏ သေဘာကို သိ႐ွိ နားလည္ခဲ့သည္။ ထိုပညာရပ္မ်ားကို တတ္ေျမာက္မွသာ ျမန္မာတို႕ ေခတ္မီ ႏိုင္မည္ဟု သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ တစ္ဖက္က နယ္ခ်ဲ႕ရန္လည္း ႐ွိေနရာ ထိုသို႕ ေခတ္မီမွလည္း နယ္ခ်ဲ႕ရန္ကို တြန္းလွန္ႏိုင္မည္ဟု ျမင္ခဲ့ဟန္တူသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ျမန္မာမ်ား ေခတ္မီေရးကို မင္းသားႀကီးသည္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေလသည္။
မင္းသားႀကီးသည္ အင္း၀သို႕ ေရာက္႐ွိေနသည့္ အဂၤလိပ္ ကုန္သည္ႀကီး မစၥတာ ေရာ္ဂ်ာထံမွ အဂၤလိပ္စာကို သင္ယူသည္။ ထို႕ေနာက္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးထားသည့္ အေနာက္တိုင္း ၀ိဇၨာသိပၸံဆိုင္ရာ ပညာရပ္မ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူးသည္။ အထူးသျဖင့္ “ရီး၏ စြယ္စုံက်မ္း (Ree’s Encyclopedia) ကိုေလ့လာ ဆည္းပူးသည္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသားတို႕ ေလ့လာ ဆည္းပူးႏိုင္ရန္လည္း ထိုက်မ္းပါ သိပၸံပညာရပ္အခ်ိဳ႕ကို ျမန္မာဘာသာ ျပန္ဆိုသည္။
မင္းသားႀကီးသည္ အလြန္ေခတ္မီသူ ျဖစ္သည္။ သူ႕အိမ္ စာၾကည့္ေဆာင္ နံရံတြင္ အပူအေအး ခ်ိန္ေသာ သာမိုမီတာႏွင့္ ေလဖိအား ခ်ိန္ေသာ ဘ႐ိုမီတာတို႕ကို အျမတ္တႏိုး ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ ကမၻာလုံးသည္ ဟူေသာ အယူအဆကိုလည္း ႏွစ္သက္လက္ခံ ယုံၾကည္ထားသည္။ ထိုစဥ္က ထိုအယူအဆကို လက္ခံသူမွာ ျမန္မာအမ်ိဳးသားတို႕ အထဲတြင္ အလြန္ ႐ွားပါးလွသည္။ မင္းသားႀကီးသည္ ေလာ္ဂရစ္သမ္ ဂဏန္းသခ်ၤာ တြက္နည္းကို အင္း၀ေရာက္ အဂၤလိပ္ကုန္သည္ႀကီး မစၥတာလိန္းထံက သင္ၾကားေလသည္။
ဘႀကီးေတာ္လက္ထက္ ၁၈၂၆ ခုတြင္ ပထမ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ စစ္ပြဲ ျဖစ္ပြားသည္။ ၂ႏွစ္ခန္႕ တိုက္ခိုက္ၾကၿပီးေနာက္ ျမန္မာတို႕ အေရးနိမ့္သျဖင့္ စစ္ေျပၿငိမ္းၾကသည္။ ရႏၲပိုစာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆိုၾကသည္။ စာခ်ဳပ္အရ ျမန္မာတို႕က အဂၤလိပ္တို႕အား ရခိုင္တိုင္းႏွင့္ တနသာၤရီတိုင္းတို႕ကို ေပးလိုက္ရသည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ဆက္ဆံေရး လြယ္ကူေစရန္ ျမန္မာေနျပည္ေတာ္ အင္း၀ႏွင့္ အဂၤလိပ္ပိုင္ ကာလကတၱားတို႕တြင္ အေရးပိုင္ ၀န္ႀကီးတစ္ဦးစီ ခန္႕ထားၾကသည္။
အဂၤလိပ္တို႕က အဂၤလိပ္ စစ္ဗိုလ္မွဴးႀကီး ကာနယ္ ဗားေနးကို အင္း၀သို႕ အေရးပိုင္၀န္ႀကီးအျဖစ္ ခန္႕အပ္ ေစလႊတ္လိုက္သည္။ ကာနယ္ ဗားေနးသည္ အင္း၀တြင္ ၇ႏွစ္တိုင္ ေနထိုင္လ်က္ အမႈထမ္း႐ြက္ခဲ့ေလသည္။ ကာနယ္ ဗားေနးသည္ အင္း၀သို႕ ေရာက္ေသာအခါ မကၡရာမင္းသားႀကီးကို သြားေရာက္ ေတြ႕ဆုံေလသည္။ ေတြ႕ဆုံသည္မွာ တာ၀န္အရ မဟုတ္၊ ႏိုင္ငံေရးအရ မဟုတ္။ အဂၤလိပ္စာ တတ္ကၽြမ္း၍ ေခတ္မီ ၀ိဇၨာသိပၸံ ပညာရပ္မ်ားကို ေလ့လာလိုက္စားသူ ပညာ႐ွင္တစ္ဦးကို ေလးစား ၾကည္ညိဳေသာအားျဖင့္ သြားေရာက္ ေတြ႕ဆုံျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
မင္းသားႀကီးကလည္း ကာနယ္ဗားေနးကို ေကာင္းစြာ ဆီးႀကိဳဧည့္ခံသည္။ မင္းသားႀကီး၏ စာၾကည့္ေဆာင္ နံရံတြင္ သာမိုမီတာႏွင့္ ဘ႐ိုမီတာတို႕ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္ကို ကာနယ္ဗားေနးသည္ အံ့ခ်ီးစြာ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ မင္းသားႀကီးႏွင့္ ကာနယ္ဗားေနးတို႕ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးၾကသည္တုိ႕မွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။ မင္းသားႀကီးက ကာနယ္ဗားေနးအား လန္ဒန္၊ ကာလကတၱား၊ အင္း၀၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မ်ား၏ လတၱီက်ဴ မ်ဥ္းေၾကာင္းမ်ား၊ ေလာင္ဂ်ီက်ဴ မ်ဥ္းေၾကာင္းမ်ားကို ေမးသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ သေဘၤာသား အိမ္ေျမွာင္ ေျမာက္ဘက္သို႕သာ ေခါင္းလွည့္ ေနတတ္သည္ကိုလည္း ေမးသည္။ ေကာင္းကင္၌ ဒုတိယအႀကိမ္ ေပၚထြက္လာေသာ ၾကယ္တံခြန္ အေၾကာင္းကိုလည္း ေမးသည္။ သာမိုမီတာႏွင့္ ဘ႐ိုမီတာတို႕ကို မည့္ကဲ့သို႕ စီရင္ ျပဳလုပ္သည္ကိုလည္း ေမးသည္။ ထို႕ျပင္ မင္းသားႀကီးက အကၡရာသခ်ၤာကို သူအလြန္ တတ္ကၽြမ္းလိုေၾကာင္းလည္း ေျပာေလသည္။
ကာနယ္ဗားေနးသည္ မင္းသားႀကီး၏ ပညာဗဟုသုတကို အထူးေလးစား ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ မင္းသားႀကီးကို အထူးေလးစား ၾကည္ညိဳမိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ၏မွတ္တမ္းတြင္ “ကၽြႏ္ုပ္သည္ မင္းသားႀကီး၏ ဗဟုသုတ စုံလင္ပုံကို မခ်ီးမြမ္းဘဲ မေနႏိုင္ပါ။ ဤျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မင္းသားႀကီးကဲ့သို႕ ပညာဗဟုသုတ ျပည့္စုံ ၍ ဉာဏ္ထက္ျမက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို မေတြ႕ဖူးပါ။ ဤမင္းသားႀကီးကဲ့သို႕ ပညာဗဟုသုတ အရာတြင္ အငတ္မေျပ သိကၽြမ္းလိုေသာ သူမ်ိဳးကို မေတြ႕ဖူးပါ” ဟူ၍ ေရးထားခဲ့ေလသည္။
မင္းသားႀကီးသည္ သိပၸံပညာကို အထူး ၀ါသနာထုံသူ ျဖစ္သည္။ ကာနယ္ဗားေနးႏွင့္ သာမက အျခား ႏိုင္ငံျခားသား ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္လည္း သိပၸံပညာအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတတ္သည္။ ကာနယ္ဗားေနးႏွင့္ မေတြ႕မီ ၁၈၂၂ ခုတြင္ ေဒါက္တာ ဂ်ပ္ဆင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံစဥ္ကလည္း သိပၸံပညာအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးသည္။ ေဒါက္တာဂ်ပ္ဆင္က နကၡတၱေဗဒႏွင့္ ပထ၀ီပညာမ်ားကို သူႏွင့္ မကၡရာမင္းသားႀကီးတို႕ ေဆြးေႏြးခဲ့ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။ ယင္းသို႕ မွတ္တမ္းတင္ရာ၌ မကၡရာမင္းသားႀကီးသည္ အေနာက္တိုင္း သိပၸံပညာကို အထူး ေလ့လာလိုက္စားသူ ျဖစ္သည္ဟူ၍လည္း မွတ္ခ်က္ခ်ထားေပသည္။
မင္းသားႀကီးသည္ ထုိစဥ္က အဂၤလိပ္စာေပ၌ ေခတ္စားသည့္ ဂၽြန္ဆင္၏ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ကို အေခါက္ေခါက္ အခါခါ ေလ့လာသည္။ ယင္းသို႕ ေလ့လာရာမွ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္ တစ္ေစာင္ ႀကိဳးပမ္းျပဳစုရေသာ္ ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ အက်ိဳး႐ွိေပအံ့။ ျမန္မာတို႕ အဂၤလိပ္ဘာသာ တတ္ကၽြမ္းေရးအတြက္ အေထာက္အကူ ရေပအံ့။ ေခတ္မီ ၀ိဇၨာသိပၸံ ပညာရပ္မ်ားကို ေလ့လာရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ယင္းတို႕ကို ျမန္မာဘာသာ ျပန္ဆိုရာတြင္ လည္းေကာင္း ႀကီးစြာေသာ အေထာက္အကူ ရေပအံ့ဟု ဆင္ျခင္မိရာသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕ကို ေလာဂရစ္သမ္ ဂဏန္းသခ်ၤာ သင္ေပးခဲ့ဖူးသည့္ အဂၤလိပ္ကုန္သည္ႀကီး မစၥတာ ခ်ားလိန္းႏွင့္ တြဲဖက္လ်က္ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္ကို တီထြင္ျပဳစုေလသည္။ ျပဳစုရာ၌ မစၥတာလိန္းက ေ႐ွးဦးစြာ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ကို ျမန္မာဘာသာ ျပန္ဆိုသည္။ ထို႕ေနာက္ ျမန္မာဘာသာ ျပန္ခ်က္ကို မင္းသားႀကီးက ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာ ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္ေပးသည္။ ယင္းအဘိဓာန္ကို ၁၈၃၃ ခုတြင္ စတင္ ႀကိဳးပမ္းျပဳစုသည္။ ၁၈၄၁ ခုတြင္ ကာလကတၱားၿမိဳ႕၊ သာသနာျပဳ ပုံႏွိပ္တိုက္၌ ပုံႏွိပ္ ထုတ္ေ၀ႏိုင္ခဲ့သည္။ အဘိဓာန္အ႐ြယ္မွာ ဒီမိုင္း ဆိုဒ္ႀကီးျဖစ္၍ စာမ်က္ႏွာ ၄၈၆ မ်က္ႏွာ အထူ႐ွိသည္။
ယင္းအဘိဓာန္ နိဒါန္းကို မကၡရာမင္းသားႀကီး ကိုယ္တိုင္ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးသားသည္။ နိဒါန္းတြင္ ယင္းအဘိဓာန္ ထုတ္ေ၀ရျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို မင္းသားႀကီးက ဤသို႕ ေရးထားသည္။
“အထူးထူးေသာ ဘာသာ၊ မ်ားစြာေသာ လူမ်ိဳးတို႕တြင္ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးသည္ ဟုတ္မွန္ေသာ၊ ထင္႐ွား မ်က္ေမွာက္ေတြ႕ျမင္ေသာ အတတ္ပညာကိုသာ ႐ွာေဖြ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီးလွ်င္ ႐ုံးစု မွတ္သားေလ့႐ွိသည္ ျဖစ္၍ အဂၤလိပ္ဘာသာကို နားလည္ သိျမင္ျခင္းသည္ ဗဟုသုတအရာ၌ မ်ားစြာ အက်ိဳး႐ွိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဗဟုသုတကို အလို႐ွိကုန္ေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႕အား အဂၤလိပ္ဘာသာကို ျမန္မာဘာသားအားျဖင့္ နားလည္ သိျမင္ေစျခင္း အက်ိဳးဌာ မကၡရာမင္းသားက သေဘၤာသူႀကီး ကပၸတိန္လ်င္ကို အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္စာ ႐ွိသည္အတိုင္း ျမန္မာဘာသာ မွန္ကန္ေအာင္ ျပန္ဆိုပါဆို၍ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၉၅ ခုႏွစ္၊ အဂၤလိပ္သကၠရာဇ္ ၁၈၃၃ ခုႏွစ္မွစ၍ ျပန္ဆိုေရးသားသည္။ ျပန္ဆိုအပ္ေသာ အဘိဓာန္စာသည္ကား အဂၤလိပ္အကၡရာကို ဖတ္ႏိုင္ကာမွ် သင္ၿပီး၍ ေ႐ွ႕ေနာက္စကား ၾကည့္႐ႈမွတ္သားၿပီးလွ်င္ ထိုအဘိဓာန္စာကို အမွီျပဳ၍ အဂၤလိပ္ပညာစာ ၄၅ မွစ၍ အဂၤလိပ္စာတို႕ကို ျမန္မာဘာသာအားျဖင့္ သိျမင္ နားလည္ႏိုင္ရာသည္။”
ယေန႕ဆိုလွ်င္ ယင္းအဘိဓာန္ႀကီး ေပၚထြက္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၂၀ ေက်ာ္ ႐ွိခဲ့ၿပီ။ ယင္းအဘိဓာန္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႕ကို အဂၤလိပ္ဘာသာ သင္ၾကားရာ၌ ေကာင္းစြာ အေထာက္အကူ ျပဳႏိုင္ခဲ့သည္။ ျမန္မာဘာသာ သင္ၾကားေသာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကိုလည္း ေကာင္းစြာ အေထာက္အကူ ျပဳခဲ့သည္။ ထို႕ျပင္ “လမ္း႐ိုးေဟာင္းတြင္၊ ဆင့္ကာထြင္သို႕၊ သုတ္သင္ကာမွ်၊ လြယ္ကာရလိမ့္” ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္အညီ ေႏွာင္းအဘိဓာန္ ဆရာမ်ားကိုလည္း ေကာင္းစြာ အေထာက္အကူ ျပဳခဲ့ေပသည္။
ယင္းအဘိိဓာန္ကို ပထမအႀကိမ္သာ ႐ိုက္ႏွိပ္ႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ ယခုအခါတြင္ အလြယ္တကူ ႐ွာေဖြ မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့ေပ။ သို႕ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ သိရသမွ် မပ်က္မစီးဘဲ ႂကြင္းက်န္ေနေသးသည့္ ယင္းအဘိဓာန္ ႏွစ္အုပ္ကား ႐ွိေနေသးသည္။ တစ္အုပ္မွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ၀ါ႐ွင္တန္ၿမိဳ႕ ကြန္ဂရက္ စာၾကည့္တိုက္တြင္ ႐ွိသည္။ တစ္အုပ္ကား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ယဥ္ေက်းမႈဌာန၊ အမ်ိဳးသားစာၾကည့္တိုက္တြင္ ႐ွိသည္။ ျမန္မာစာေပသမိုင္းတြင္ ေဒါက္တာ ဂ်ပ္ဆင္၏ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္၊ ဦးေ႐ႊၾကဴး၏ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္၊ ေဒါက္တာဘဟန္၏ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္မ်ား ႐ွိရာ၊ မကၡရာမင္းသားႀကီး၏ ဤ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္သည္ အေစာဆုံး ျဖစ္ေပသည္။ ဤတြင္ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္ျပဳစုေသာ ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားထဲတြင္ မကၡရာ မင္းသားႀကီးသည္ ပထမဆုံး ျဖစ္သည္ဟု ဆုိရေပမည္။
မကၡရာမင္းသားႀကီးသည္ ပညာအရာတြင္ ထက္ျမက္႐ုံမွ်မက သိကၡာ၊ သမာဓိႏွင့္လည္း အထူး ျပည့္စုံဟန္တူသည္။ ေနာင္ေတာ္ ဘႀကီးေတာ္မင္းကို သာယာ၀တီမင္းသား ပုန္ကန္ေသာအခါ ေစ့စပ္ ေဆြးေႏြးေရးအတြက္ မကၡရာ မင္းသားႀကီးပင္ ဦးေဆာင္ ေဆာက္႐ြက္ခဲ့ရေပသည္။
မင္းသားႀကီးသည္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၅၃ ခုႏွစ္တြင္ ဖြား၍ ၁၂၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ အသက္ ၅၇ ႏွစ္ အ႐ြယ္တြင္ လြန္သည္။

0 comments

ျဖစ္ရမယ္

တေန႕ေထာင္ထဲကို ေထာင္က် အက်ဥ္းသားသစ္ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ အက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြက ၀ိုင္းေမးၾကတာေပါ့။ “မင္းဘာအမႈနဲ႕ က်လာတာလဲ” အက်ဥ္းသားေဟာင္း တစ္ေယာက္က ေမးလိုက္တယ္။ အက်ဥ္းသားသစ္က ျပန္ေျဖတယ္ “ငါးခုိးဖမ္းမႈနဲ႕ပါ” ေၾသာ္ “ဘယ္ႏွႏွစ္က်တာလဲ” အက်ဥ္းသားသစ္- “အႏွစ္ ၃၀” ဟမ္ ဟုတ္ပမလားကြ မင္းကဘယ္လို ဖမ္းလို႕လဲကြ အက်ဥ္းသားသစ္- “ေရထဲမွာ ငါးေတြ႕တာနဲ႕ ဒိုင္းနမိုက္ကို ခ်ခြဲလိုက္တယ္။ ငါး (၃)(၄)ေကာင္နဲ႕အတူ ေရငုပ္၀တ္စုံနဲ႕ လူ(၃)ေယာက္ပါ ထပ္ေပၚလာတယ္ေလ”

0 comments

ေတြးစရာေလးမ်ား ၂

“ကမၻာႀကီးဘာေၾကာင့္ တိမ္းေစာင္းေနလဲ”

တစ္ခါက ပညာေရး၀န္ႀကီး တစ္ဦးဟာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးဖို႕ သြားေရာက္ခဲ့တယ္။ အတန္းတစ္တန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းထဲမွာ ကမၻာလုံး တလုံး တင္ထားတာေတြ႕လို႕ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ေခၚၿပီး.... “ဒီကမၻာႀကီးဟာ ဘာလို႕ ၂၃ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္း ဒီဂရီ တိမ္းေစာင္းေနသလဲ” လို႕ ေမးလိုက္တယ္။ အေမးခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားက ပ်ာပ်ာသလဲ “ကၽြန္ေတာ္ လုပ္တာမဟုတ္ဘူး...” လို႕ ျပန္ေျဖတယ္။ ပညာေရး၀န္ႀကီးက ေနာက္၀င္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကို ထပ္ေမးလိုက္ျပန္တယ္။ ေက်ာင္းသားက လက္ကာျပၿပီး “ကၽြန္ေတာ္ အခုမွ ၀င္လာတာ... ကၽြန္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး” လို႕ ေျဖျပန္တယ္။ ပညာေရး၀န္ႀကီးက ဆရာဖက္လွည့္ၿပီး “ဒါ...ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ” လို႕ (ဆရာက တပည့္ေတြကို ဘယ္လို သင္ခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့ ပုံစံနဲ႕) ေမးလိုက္တယ္။ ဆရာက ေတာင္းပန္တဲ့ ေလသံနဲ႕ “သူတို႕ကို အျပစ္တင္လုိ႕ မရဘူး... ဒီကမၻာလုံးက ၀ယ္လာကတည္းက ၂၃ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္း ဒီဂရီ တိမ္းေစာင္းေနတာပါ” လို႕ ျပန္ေျဖတယ္။ ပညာေရး၀န္ႀကီးက ခရမ္းခ်ဥ္သီးမွည့္လို ေပါက္ကြဲေတာ့မယ့္ မ်က္ႏွာနဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဖက္ လွည့္ၾကည့္လို္က္တယ္ ဆိုရင္ပဲ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက “ေျပာရမွာ အားေတာ့နာတယ္... ေက်ာင္းက ရန္ပုံေငြ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနလို႕ ဒီကမၻာလုံးကို လမ္းေဘးေစ်းမွာ ၀ယ္ခဲ့လို႕ အခုလို တိမ္းေစာင္းေနတာပါ” လို႕ ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့တယ္။

“အသည္းေတာ့အသည္းပဲ”

တစ္ေန႕ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ဆရာမက သူ႕တပည့္ေတြကို ပုံဆြဲနည္း သင္ေပးေနတုန္း “ကဲ.. အခု အသည္းပုံဆြဲနည္း သင္ေပးမယ္ေနာ္။ ေသခ်ာလုိက္ဆြဲၾကေနာ္” ကေလးေတြအားလုံး ဆြဲၿပီးတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ေရွ႕ဆုံးေက်ာင္းသား ဆြဲတဲ့ပုံကို ယူၾကည့္လိုက္တယ္။ “ဟင္... သားသား... သားအသည္းပုံက ဘာလို႕ ေျခေထာက္ ထည့္ထားရတာလဲ၊ ဆရာမဆြဲတဲ့ထဲမွာ မပါဘူးေလသားရဲ႕“ ဒါနဲ႕ ကေလးက “မဟုတ္ဘူး ဆရာမ သားသား အေဖေျပာတာ ၾကားဖူးတယ္ အသည္းမွာ ေျခေထာက္ပါတယ္ ဆရာမရဲ႕” အဲဒီေတာ့ ဆရာမက “သားေဖေဖက ဘယ္လိုေျပာတာတုန္း” ေက်ာင္းသားကေလးက ဆက္ေျပာတယ္။ “ ဟိုတစ္ေန႕ညက သားအိပ္ယာႏိုးေတာ့ ေဖေဖကေျပာေနတာ “အသည္းေျခေထာက္ေတာ့ နင္းမိေတာ့မွာပဲ အသည္းေျခေထာက္ ဟိုဘက္ နည္းနည္းတိုးတဲ့” အဲဒီေတာ့မွ ဆရာမလည္း အျဖစ္မွန္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိရေတာ့တယ္။

0 comments

ေတြးစရာေလးေတြပါ

ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ

ကိုလိုနီေခတ္ကေပါ့.. အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး (၂)ေယာက္ ေတာရြာတစ္ရြာကို ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီမွာ သူတို႕က အရက္ေသာက္ခ်င္ လာတယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႕ ရြာထဲက အရက္ဆိုင္က ခ်က္ေတာအရက္ (၂)လုံး၀ယ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ သူတို႕ ဒုကၡေရာက္ၾကတာပဲ။ အဂၤလန္မွာဆို အရက္ကို ေရခဲစိမ္ေသာက္ေနၾကေလ။ ျမန္မာခ်က္အရက္က် ဒီအတိုင္း မေသာက္တတ္ၾကဘူး။ ဒီေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္လဲဆိုေတာ့ အရက္ပုလင္းကို ႀကိဳးခ်ည္၊ ေရစြတ္ထားတဲ့ အ၀တ္ပတ္ၿပီး ဟိုဘက္ဒီဘက္ လႊဲၾကတယ္။ ေနာက္လြဲတာၾကာလာေတာ့ အရက္ပုလင္းက ေအးလာတယ္ေလ။ အဲဒီက်မွ ႏွစ္ေယာက္သား ေဖာက္ေသာက္ၾကတယ္။ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္ၾကပုံက.... ေၾသာ္.. ဒါေၾကာင့္ သူတို႕လူမ်ိဳးေတြ တိုးတက္ၾကတာ၊ ေတာ္ၾကတာကိုးလို႕ ကိုယ့္ဘာသာေတြးေတာမိတယ္.....

သတ္ပုံမွားတဲ့ည

ျမန္မာစကားဟာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ နားလည္ရခက္တယ္ဗ်။ စကားလုံးတစ္လုံးစီ တစ္လုံးစီရဲ႕ အဓိပၸာပယ္ဟာ စဥ္းစားေလ ပိုရႈပ္ေလပဲဗ်။ တစ္ေန႕ ကရင္လူမ်ိဳးလင္မယား (၂)ေယာက္စီ ကၽြန္ေတာ္အလည္ ေရာက္သြားတယ္။ ဗ်ိဳး... အမိုး ဘာလုပ္ေနလဲ၊ ဖထီးတစ္ေယာက္ မျမင္ပါလားဗ်၊ ေ၀း... နင္ဖထီးအေၾကာင္း အခုမွလာေမးေနတယ္၊ ငါသူနဲ႕ စကားမေျပာတာ အႀကီးေကာင္ တစ္သက္ရွိေပါ့။ ဒါနဲ႕ ေျပာဖို႕ေမ့ေနတာ သူတို႕မွာ သားခ်ည္း(၃)ေယာက္ ရွိတာ။ စကားမေျပာတာ သားႀကီးတစ္သက္တဲ့၊ သားႀကီးေအာက္မွာ အငယ္(၂)ေကာင္နဲ႕။ ကဲ... စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကေတာ့ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အခုအခ်ိန္ထိေတြးတယ္၊ စဥ္းစားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဥာဏ္ရည္မမွီလို႕လား မသိဘူး။ အခုအခ်ိန္ထိ ဘယ္လိုမွ အေျဖကိုစဥ္းစားလို႕ မရဘူးဗ်ာ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး မိတ္ေဆြတို႕လည္း ကူညီၿပီး စဥ္းစားေပးၾကပါဗ်ာ။

ဒူးေနရာဒူး ေတာ္ေနရာေတာ္္

တစ္ေန႕ မိဘ(၂)ပါးဟာ သူတို႕ သားေလးကို ဆုံးမေနတယ္။ ”သား လူမ်ားေတြနဲ႕ ဆက္ဆံရာမွာ လိမၼာ ယဥ္ေက်းရမယ္ေနာ္။ စကားကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ေျပာရမယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရင္ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ၊ ဘာစားၿပီးၿပီလဲ ခင္ဗ်ာ အဲလိုေမးရမယ္၊ ေျပာရမယ္ သိလား မွတ္ထားေနာ္ သား”။ ဒါနဲ႕ ကေလးက တစ္ေန႕ အျပင္ထြက္တဲ့အခါ အိမ္တစ္အိမ္မွာ လူေတြစုရုံးစုရုံး ေတြ႕တာနဲ႕ အိမ္၀မွာ ရပ္ေနတဲ့လူႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ “ဦးေလး မဂၤလာရွိေသာေန႕ တစ္ေန႕ပါခင္ဗ်ာ”။ အဲလို ေျပာလိုက္တဲ့အခါ လူႀကီးကအရမ္း စိတ္ဆိုးၿပီး ကေလးကို ေအာ္ဟစ္ လႊတ္တယ္။ ဒါနဲ႕ ကေလးက ဘာလို႕မ်ားပါလိမ့္ေပါ့ ေတြးရင္း ဆက္ထြက္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ထပ္လူႀကီး တစ္ေယာက္နဲ႕ ထပ္ေတြ႕ ျပန္တယ္။ “ဦးေလ မဂၤလာပါ၊ ဘာစားၿပီးၿပီလဲ ခင္ဗ်ာ” အဲဒီလူႀကီးကလည္း စိတ္ဆုိးမာန္ဆိုးနဲ႕ “မင္းအသက္အရြယ္ေလးနဲ႕ လူႀကီးကို ေနာက္စရာလား၊ ဘာလားနဲ႕ ေပါ့”။ ကေလးလည္း စိတ္ညစ္ၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူ႕ အေဖနဲ႕ အေမကို ေမးတာေပါ့။ သားေဖေဖတုိ႕ သင္တဲ့အတိုင္း ေတြ႕တဲ့လူေတြကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႕ေတြက စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႕ ေအာ္လႊတ္ၾကတယ္ဗ်။ ကေလးေျပာလို႕ မွ မဆုံးေသးဘူး။ ေစာေစာက သူႏႈတ္ဆက္ခဲ့တဲ့ လူႀကီးေတြက ေဒါႀကီးေမာႀကီးနဲ႕ အိမ္ကိုလာတိုင္ၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားသားကို ေသေသခ်ာခ်ာ မဆုံးမထားဘူးလား။ ေသခ်ာေျပာခိုင္းတာလား။ အိမ္မွာ နာေရးျဖစ္ေနပါတယ္ ဆိုေနမွ မဂၤလာရွိေသာေန႕ လာေျပာေနတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း လူႀကီးကို လူႀကီးမွန္းမသိဗ်ာ။ အိမ္သာက ျပန္လာတာကို ဘာစားၿပီးၿပီလဲလို႕ ခင္ဗ်ားသားက လာေနာက္တယ္။ လူႀကီးကို ေနာက္စရာလားဗ်။ အဲဒါပါပဲ မိဘကေတာ့ ေကာင္းေစခ်င္လို႕ လိမၼာေစခ်င္လို႕ သင္တာကို ကေလးက သူ႕ေနရာနဲ႕သူ မေျပာတတ္ေတာ့ ျပႆနာတတ္ေတာ့ တာေပါ့။

0 comments

ကၽန္ေတာ္ အခုတေလာ စိတ္ဓါတ္ အရမ္းက်ေနတယ္ဗ်ာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မနည္းအားတင္း ထားရတယ္။ လူက ေပါက္ကြဲ ထြက္ခ်င္ေနတယ္။ စိတ္ေတြမနည္း ထိန္းခ်ဳပ္ထားရတယ္။ ပို႕စ္အသစ္ မတင္ျဖစ္တာ ခြင့္လႊတ္ ၾကပါခင္ဗ်ာ။ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနလို႕ပါဗ်ာ။ ဟုတ္တယ္ က်ဳပ္အကိုေအာင္ခ်မ္းတို႕ ၊ အြန္လိုင္းက အားေပးၾကတဲ့ အကိုေတြ၊ အမေတြသာ မရွိခဲ့ဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ေလာေလာဆယ္ အားလံုးကို တြန္းလွန္ၿပီး လဲၿပိဳက်မသြားေအာင္၊ ဆက္လက္ ရပ္တည္ ေနႏိုင္ ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားတင္း ႀကိဳးစားေနတယ္...

ဘ၀ဟာ..ေလွတစ္စင္း

ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္

ေလာကဓံတရားကို

ေလွာ္တက္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၿပီး

ဘ၀ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ကို

အေရာက္ ေလွာ္ခတ္ သြားလိုက္ခ်င္တယ္...

0 comments

မင္းကြန္းသုိ႕ အေပ်ာ္ခရီး

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ပိုးပိုး

ျခေသၤ့ေခါင္းျပတ္ႀကီး

မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္းႀကီး

ေမာင္ႏွမ(၄)ေယာက္

ျမသိန္းတန္ေစတီေတာ္

ျမသိန္းတန္ေစတီေပၚမွ ရုိက္ထားတာပါ

ေရတက္ေနေသာ မင္းကြန္း

ပုထုိးေတာ္ႀကီး

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ က်န္စစ္ဖုန္း

၁.၈.၂၀၀၇ရက္ေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ က်န္စစ္ဘုန္းရယ္၊ ညီမေလး ပိုးပိုးရယ္၊ သႏၲာရယ္ အားလုံးေပါင္း(၄) ေယာက္ မင္းကြန္းသြားမယ္ဆိုၿပီး ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ခ်ိန္းထားတာက မနက္(၁၀)နာရီဆိုေပမယ့္ ညီမေလး (၂)ေယာက္က ေနာက္က်ေနတာေၾကာင့္ ေန႕လည္ ၁၁း၃၀ ေလာက္မွ မႏၲေလးကထြက္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အေရးထဲမွာ စက္ေလွက လမ္းတစ္၀က္ေရာက္မွ ေညွာ္နံ႕ေတြထြက္၊ မီးခိုးေတြထြက္လာလို႕ မီးမ်ား ထေလာင္ၿပီလားလို႕ အလန္႕တၾကားျဖစ္ရေသးတယ္။ ဘာလို႕အဲဒီလို အလန္႕တၾကား ျဖစ္ရသလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေရလုံး၀မကူးတတ္လို႕ပါ။ ေနာက္မွ အင္ဂ်င္ပန္ကာႀကိဳးက ေစာင္းၿပီးသြားပြတ္တိုက္မိလို႕ ျဖစ္တာတဲ့။ အဲဒီေတာ့မွ လူလည္းသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။ ဧရာ၀တီျမစ္ေရလွ်ံတာက မင္းကြန္းေတာင္ေရာက္တယ္ဗ်ာ။ မင္းကြန္းမွာလည္း အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေရေတြလႊမ္းေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မင္းကြန္းေရာက္ေတာ့ ေန႕လည္ ၁၂း၃၀ ရွိပါၿပီ။ စက္ေလွက စုစုေပါင္း(၁)နာရီေလာက္ စီးလုိက္ရတယ္။ ဒါနဲ႕ပန္းခ်ီဆိုင္ေတြမွာ ပန္းခ်ီေတြေငးေမာရင္း ထမင္းဆုိင္ေတြ႕လို႕ ၄ေယာက္သား ထမင္းစားၾကပါတယ္။ ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေတာ့ ပုထိုးေတာ္ႀကီးဘုရားကို ၀င္ႀကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္းႀကီးဆီ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ႀကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ညီမေလးသႏၲာရဲ႕ အိမ္ကိုသြားၾကၿပီး ခဏနားၾကပါတယ္။ ခဏတျဖဳတ္နားႀကၿပီး ျမသိန္းတန္ေစတီေပၚတက္ႀကပါတယ္။ ျမသိန္းတန္ဘုရားကို ၀င္ေရာက္ဖူးေျမာ္ၿပီး အခ်ိန္မရေတာ့တာနဲ႕ မႏၲေလးျပန္ဖုိ႕ ျမစ္ဆိပ္ကိုဆင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ျမစ္ဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ညေန(၄) နာရီထုိးေနပါၿပီ။ စက္ေလွေတြလည္း သိမ္းသြားပါၿပီ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ Tours ေမာ္ေတာ္ေတြ႕တာနဲ႕ ညီမေလး သႏၲာအကူအညီနဲ႕ေျပာၿပီး တက္လိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အရမ္းေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ ေန႕တေန႕ေပါ့။

0 comments

ပုံျပင္ေလး ေျပာျပဦးမယ္ေနာ္... မၾကားဖူးေသးရင္ ေသခ်ာဖတ္၊ ၾကားဖူးၿပီးသားသူက ေနာက္တေခါက္ ျပန္ဖတ္ေပါ့...

“ဆီနဲ႕ စမ္းသပ္ျခင္း”

တစ္ခါက အက်ဥ္းသားမွာ အျပစ္ရွိ၊ မရွိ စမ္းသပ္လိုတဲ့ ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါး ရွိသတဲ့။ သူဟာ ဆီအျပည့္နဲ႕ အိုးကို ေခါင္းေပၚရြက္ၿပီး သယ္ဖို႕ အက်ဥ္းသားအား ေပးပါတယ္။ တကယ္လို႕ အက်ဥး္သားအေနနဲ႕ လူသူေလးပါး ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ လမ္းထဲကေန ဆီ တစက္ေလးမွ် မဖိတ္ေအာင္ သယ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အျပစ္မရွိဘူး။ (အဲဒီအတြက္) သူ႕ ကို လႊတ္ေပးမယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ေခါင္းျဖတ္သတ္ခံရမယ္လုိ႕ အမိန္႕ ခ်မွတ္ေတာ္မူတယ္။
ေနာက္ေန႕ မွာ ဘုရင္ႀကီးက လမ္းထဲမွာ ပြဲလမ္းသဘင္ ခမ္းခမ္းနားနားက်င္းပဖို႕ အမိန္႕ေတာ္ခ်မွတ္လိုက္တယ္။ အလွမယ္ေလးေတြက ကျပလို႕ ၊ အရသာရွိတဲ့ အစားအစာေတြကလည္း ေမႊးႀကိဳင္လို႕ ၊ လမ္းေဘး ၀ဲယာမွာလည္း ဆူဆူညံညံ ျပပြဲေတြနဲ႕ အက်ဥ္းသားကို စြဲေဆာင္ဖို႕ ေလ။
ဒါေပမဲ့ အက်ဥ္းသားဟာ လမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္သြားတဲ့အခါ သူ႕ ေခါင္းကို တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ ငဲ့မၾကည့္ဘူးတဲ့။ ဘယ္အျမင္၊ အနံ႕ ၊ အၾကားအာရုံေတြကမွ သူ႕ ကိုမဆြဲေဆာင္ႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံး လမ္းအဆုံးကို ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဘုရင္ႀကီးအေနနဲ႕ ဆီေတြဟာ အိုးထဲမွာပဲ (မဖိတ္မစင္) ရွိေနတာကို ေတြ႕ ရသတဲ့။
ဘုရင္ႀကီးက သူ႕ ကိုေျပာလုိက္တယ္။ “အခု ေမာင္မင္း အျပစ္ဒဏ္ကေန လႊတ္ၿပီ၊ ေမာင္မင္းမသြားခင္ လမ္းတေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္းမွာ ဘာအေၾကာင္းကို ေတြးေနသလဲဆိုတာကို ေလွ်ာက္တင္စမ္းပါဦး” လို႕ ဆိုသတဲ့။
ထိုအခါ အက်ဥ္းသားက “အရွင္မင္းျမတ္၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး လမ္းအတိုင္း ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေနစဥ္ ေခါင္းေပၚမွာရွိတဲ့ ဆီအိုးနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီးပဲ စဥ္းစားႏိုင္ပါတယ္ ဘုရား။ အေၾကာင္းမွာ အကယ္လို႕ ဆီတစက္ေလးေလာက္ ဖိတ္စင္က်သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ေခါင္းျဖတ္သတ္ခံရမွာမို႕ ပါ အရွင္ဘုရား” (လို႕ အက်ဥ္းသားက ေလွ်ာက္ထားလိုက္တယ္)
ထို႕ အတူပါပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဟာလည္း အဲဒီအက်ဥ္းသားနဲ႕ မျခားပါဘူး။ “မည္သို႕ ပဲ ကိုယ့္ဘ၀မွာ ျဖားေယာင္း ေသြးေဆာင္မႈ၊ ဖ်က္ဆီးမႈေတြ၊ အခက္အခဲဒုကၡေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ၾကရပါေစ။ ဘယ္လုိအခက္အခဲကိုမွ ဂရုမစိုက္ပဲ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ႏိုင္ေအာင္ထိန္းၿပီး ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ တေန႕ မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ယုံၾကည္ခ်က္ပန္းတိုင္ကို မလႊဲမေသြ ေရာက္ရွိမွာ အမွန္ပဲျဖစ္ပါတယ္” ္ခင္ဗ်ာ...

0 comments

ေရးခ်င္တာေတာ့ၾကာပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ဘာေရးရမွန္းကို ေခါင္းထဲက မထြက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႕ Light of English ၾသဂုတ္လထုတ္ဂ်ာနယ္ေလးကို ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ ေကာက္ဖတ္ေနလိုက္တယ္။ အဲဒီထဲက ဆုံးမစာေလး ေတြ ပုံျပင္ေလးေတြေတြ႕တာနဲ႕ အားလုံးလည္းဗဟုသုတရေအာင္၊ အသိပညာတိုးေအာင္၊ ခံစားလို႕ ရေအာင္ တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးတဲ့သူလည္း ရွိခ်င္ရွိမွာေပါ့ေနာ္။ သည္းခံသာဖတ္ၾကပါခင္ဗ်ာ။ ဘာေရးရမွန္း ေခါင္းထဲကမထြက္လို႕ပါေနာ္...

က်ည္းကန္ရွင္ႀကီး၏ “အမိက သားေမာင္ေ႐ႊေအာင္ထံ ေပးသည့္ၾသ၀ါဒ ေမတၱာစာ”မွ ေကာက္ႏႈတ္ တင္ျပခ်က္

္“ေသးမွသာလွသည္ မဟုတ္ပါ။
ေ၀းမွသာရသည္ မဟုတ္ပါ။
မေသးဘဲႏွင့္ပင္ လွပါသည္။
မေ၀းပဲႏွင့္ပင္ ရပါသည္။

ျပာမွသာလွသည္ မဟုတ္ပါ။
ၾကာမွသာရသည္ မဟုတ္ပါ။
မျပာဘဲႏွင့္ပင္ လွပါသည္။
မၾကာဘဲႏွင့္ပင္ ရပါသည္။

ကံသာ ဥစၥာဓန ျဖစ္ေခ်သည္။
ဥာဏ္မွာ ဟုတ္ရာသမွ် ျဖစ္ေခ်သည္။
ကံရွိမွ တတ္သည္။
ဥာဏ္ရွိမွ ျမတ္သည္။
ကံႏႈိးေဆာ္မွ ထင္ေပၚသည္။
ဥာဏ္ႏႈိးေဆာ္မွ ျမင္ေျမာ္သည္။

ကံပင္ရွိေသာ္လည္း ၀ီရိယ ခၽြတ္တတ္သည္။
ဥာဏ္ပင္ရွိေသာ္လည္း သတိလြတ္တတ္သည္။
ကံပင္ရွိေသာ္လည္း ၀ီရိယ ကူရမည္။
ဥာဏ္ပင္ရွိေသာ္လည္း သတိက မူရမည္။

ေၾကာ့ၾကမ္းလွ်င္ မုန္းတတ္သည္။
ေသာ့သြမ္းလွ်င္ ဆုံးတတ္သည္။
ေဟာ့ရမ္းလွ်င္ ရႈံးတတ္သည္။
မေၾကာ့ မၾကမ္း ႏုရမည္။
မေသာ့ မသြမ္း ျပဳရမည္။
မေဟာ့ မရမ္း ရႈရမည္။

ဂူပ်က္ကိုလည္း မေအာင္းႏွင့္။
သူပ်က္ကိုလည္း မေပါင္းႏွင့္။
ဂူပ်က္ကို ေအာင္းလွ်င္ ပိတတ္သည္။
လူပ်က္ကို ေပါင္းလွ်င္ ၿငိတတ္သည္။

ထန္းလ်က္ႏွင့္ တူသည္လို႕ ေက်ာက္ျဖဴကိုလည္း
မနမ္းႏွင့္။
ကၽြမ္းလ်က္ႏွင့္ ျမဴသည္လို႕ ေအာက္သူကိုလည္း
မစမ္းႏွင့္။
ေက်ာက္ျဖဴကို နမ္းလွ်င္ ဖုံကပ္သည္။
ေအာက္သူကို စမ္းလွ်င္ ကုန္တတ္သည္။

က်တိုင္းလည္း ကုန္းကာ မေကာက္ႏွင့္။
ရတိုင္းလည္း သုံးကာ မေဖ်ာက္ႏွင့္။
က်တိုင္း ေကာက္လွ်င္ လူရယ္မည္။
ရတိုင္း ေဖ်ာက္လွ်င္ ျဖဴလြယ္သည္...
က်ည္းကန္ရွင္ႀကီး

“ဘ၀တန္ဖိုး”

အတိတ္ကိုေဆြး၊ မေတြးေလနဲ႕
အတိတ္ဆိုတာ ျပန္မလာဘူး။
အနာဂတ္မွန္းဆ၊ မတမ္းတနဲ႕
အနာဂတ္ဆိုတာ မေသခ်ာဘူး။
ပစၥဳပၸန္မွာ လုပ္သင့္ရာကို
ပညာလုံ႕ လ အသုံးခ်လ်က္
ဘ၀တန္ဖိုး အားမာန္ကိုးကာ
ျမတ္ႏိုးၾကည္ျဖဴ အရယူေလာ့။
ေရႊကလ်ာဏ (သာသနာ့တကၠသိုလ္-မန္း)

0 comments

အမွတ္ရဖြယ္ရာ ဘေလာ့ခ္ေဟာေျပာပြဲေလးအေၾကာင္း

တက္ေရာက္လာၾကတဲ့သူမ်ားကို သစ္သီး၊ အေအးတို႕ႏွင့္ ဧည့္ခံေနစဥ္

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဓါတ္ပုံေတြအလုအယက္ ရုိက္ၾကန႕ဲ

မႏၲေလးသားဘေလာ့ခ္ဂါမ်ား ေတြ႕ဆုံၾကရာ၀ယ္

ဘေလာ့ခ္ဂါမ်ားက တက္ေရာက္လာၾကသူ ဧည့္သည္မ်ားမွ မရွင္းသည္၊ ေမးျမန္းသည္မ်ားကို အားတက္သေရာ ရွင္းလင္းျပသေနၾကစဥ္

C Box ထဲမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေရးၾက၊ ေအာ္ၾက :)

ကြန္ပ်ဴတာအင္ဂ်င္နီယာ ပညာရွင္မ်ားအသင္းမွ အတြင္းေရးမွဴး ရွင္းလင္းေဆြးေႏြးေနစဥ္

စိတ္၀င္တစား တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ဘေလာ့ခ္ဂါမ်ားနဲ႕ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ား

မႏၲေလးသား/သူ ဘေလာ့ခ္ဂါမ်ား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စုံစုံညီညီေတြ႕ဆုံၾကစဥ္

တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ဘေလာ့ခ္ဂါမ်ားနဲ႕ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ား

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွင့္ အလြဲမ်ား

ဒီေန႕ ၂၂.၇.၂၀၀၇ေန႕ဟာျဖင့္ ထူးျခားေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေန႕တေန႕ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ MICT Park က MCPA Room မွာ ဘေလာ့ခ္ဂါ ေဟာေျပာပြဲရွိလို႕ပါ။ မႏၲေလးသားဘေလာ့ခ္ဂါေတြ တိုးတက္ လာေစလိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕လုပ္တဲ့ပြဲေလးလို႕ သိရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ညီအကို(၂)ေယာက္ ေန႕လည္ (၁၂း၃၀)မွာ MICT Park ေရာက္ပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း (၂)ေယာက္သား ခပ္တည္တည္ေတြနဲ႕ အခမ္းအနား အျပင္အဆင္ေတြရွိတဲ့ MICT Park တက္တက္ခ်င္း Hall Room ႀကီးထဲ ၀င္ေရာက္ေနရာ ယူလိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာမႏၲေလးကြန္ပ်ဴတာ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းမွ အလုပ္အမႈေဆာင္ ခန္႕အပ္ပြဲရွိတာ မသိဘူးေလ။ ခန္းမထဲတေျဖးေျဖး လူမ်ားလာတယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရာရွိႀကီးေတြ၊ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေတြ၊ လူႀကီးလူေကာင္း ေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့လန္႕လာတယ္။ အကို႕ကိုလက္တို႕လိုက္တယ္၊ အကို ေအာင္ခ်မ္းဟုတ္ေတာ့ဘူးထင္တယ္၊ လာတဲ့ဘေလာ့ခ္ဂါေတြကလည္း ငယ္တဲ့လူရွားလွခ်ည္လား တခုခုေတာ့ မွားေနပီထင္တယ္။ အဲဒီတင္အခမ္းအနားမွဴးက အခမ္းအနားစတင္ေၾကာင္း ေၾကျငာလိုက္တယ္။ အခမ္းအနားအစီအစဥ္ေတြကို တခုၿပီးတခုဆက္တုိက္ ေၾကျငာသြားတယ္။ အခမ္းအနားအစီအစဥ္ အစအဆုံး ေၾကျငာလို႕ပီးသြားမွ အခန္းမွား၀င္မိမွန္းသိလို႕ (၂)ေယာက္သားအသာထၿပီး လစ္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။

ေဟာေျပာပြဲဆီသို႕

MCPA Room ကိုေရာက္ေတာ့ ဘေလာ့ခ္ဂါေတြေတာင္ အေတာ္စုံေနပါၿပီ။ တက္ေရာက္လာတဲ့ ဧည့္သည္ ေတြလည္း အေတာ့္ကိုမ်ားပါတယ္။ ဒါနဲ႕အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အခမ္းအနားမွဴးက အခမ္းအနားအစီအစဥ္ (၁)အရ အခမ္းအနားစတင္ေၾကာင္း ေၾကျငာပါတယ္။ အခမ္းအနားအစီအစဥ္(၂)အျဖစ္ အထက္ျမန္မာျပည္ ကြန္ပ်ဴတာ ပညာရွင္မ်ားအသင္း အတြင္းေရးမွဴးက ေအာက္ပါအတုိင္း အဖြင့္အမွာၾကား စကား ေျပာၿပီး ေဆြးေႏြးသြားပါတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ႏွင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ား

ဘေလာ့ဂ္လုပ္ျခင္းျဖင့္ ရရွိႏုိင္ေသာ အခြင့္အလမ္းအခ်ိဳ႕အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးပါရေစခင္ဗ်ာ။ ဘေလာ့ဂ္လုပ္လို႕ ဘာအခြင့္အလမ္းေတြ ရႏုိင္မလဲလို႕ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမးလာခဲ့ရင္ ရႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ အမ်ားၾကီး႐ွိပါတယ္။ မိတ္ေဆြက အႏုပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္လား။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း႐ွင္တစ္ေယာက္လား။ ဒါမွမဟုတ္ ခုမွ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လား။ ဒါမွမဟုတ္ အိမ္မွာ စာအုပ္ေလးဖတ္ျပီး ကိုယ္ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ကမၻာပတ္ျပီး ေဆြးေႏြးဖို႕ ဆႏၵ႐ွိသူ တစ္ေယာက္လား။ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု ဖန္တီးရယူျခင္းျဖင့္ မိတ္ေဆြရဲ႕ ဆႏၵေတြကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ Everything is bloggable လို႕ ဆိုထားတဲ့ ဒီေန႕ Seminar ေခါင္းစဥ္အတိုင္း ကိုယ့္ရဲ႕ ေန႕စဥ္ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြက အစ အင္တာနက္ ကမၻာမွာ ျဖန္႕ေ၀ဖို႕ အခြင့္အေရး ႐ွိပါတယ္။ အခြင့္အလမ္းေတြအမ်ားၾကီးထဲက အနည္းငယ္ကို ေဆြးေႏြးခြင့္ျပဳပါခင္ဗ် ``အႏုပညာႏွင့္ဆိုင္ေသာ အခြင့္အလမ္းမ်ား´´ စာေရးျခင္း၊ ကဗ်ာေရးျခင္း ၀ါသနာပါတဲ့သူေတြဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္မွာ စိတ္ၾကိဳက္ေရးသားျပီး တင္ထားႏိုင္တယ္။ ဘေလာ့ဂါ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေ၀ဖန္ အားေပးမႈနဲ႕ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးတာေတြကိုလည္း လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆဲြ၀ါသနာပါတဲ့သူေတြ၊ ဓါတ္ပံု႐ိုက္၀ါသနာပါတဲ့သူေတြလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ ဖန္တီးမႈေတြကို ခ်ျပႏုိင္တယ္။ အသံထြက္ ကဗ်ာ႐ြတ္ဦးမလား။ ၀တၱဳေလးတစ္ပုဒ္ကို သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုလွလွေလးေတြနဲ႕ တန္ဆာဆင္ျပီး ေရးဦးမလား။ လႈပ္႐ွားမႈ Animation ေလးေတြနဲ႕ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေအာင္ ဖန္တီးဦးမလား။ ရပါတယ္။ အျမင္အာ႐ံု၊ အၾကားအာ႐ံု စသည္တို႕နဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ကူးထဲက အႏုပညာေတြကို စိတ္ၾကိဳက္ပံုေဖာ္လို႕ ရပါတယ္။ ``ပညာေရးႏွင့္ဆုိင္ေသာ အခြင့္အလမ္းမ်ား´´ မိတ္ေဆြ သိထား၊ တတ္ထားတဲ့ ပညာေတြ၊ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို ေ၀မွ်ေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘေလာ့ဂ္ကေတာ့ အျမန္ႏႈန္းနဲ႕ ကမၻာအ၀ွမ္း ျပန္႕ႏွံ႕ေစပါလိမ့္မယ္။ အင္တာနက္ၾကည့္႐ႈသံုးစဲြၾကသူအမ်ား ပညာယူၾကရာေနရာေတြဟာ အရင္လို Website ေတြမွာထက္ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ပိုျပီး အၾကည့္မ်ားလာၾကပါျပီ။ Website တစ္ခုလုပ္ဖို႕ဆိုတာက Domain Name Registration ဆိုတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ အင္တာနက္ လိပ္စာ တစ္ခု မွတ္ပံုတင္ရဦးမယ္။ ဒါကလည္း အလကား မရႏုိင္ဘူးဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံ ကုန္မယ္။ ပိုက္ဆံတတ္ႏုိင္ေပမယ့္ ႏုိင္ငံတကာ ေငြေၾကးလႊဲေျပာင္းမႈ အလြယ္တကူ လုပ္လို႕မရႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြဆိုရင္ အခ်ိန္ေတြၾကာမယ္။ အခက္အခဲေတြ ႐ွိမယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က Website တစ္ခုတည္ေဆာက္ရန္ နည္းပညာအခက္အခဲ ပိုျပီး မ်ားျပားပါတယ္။ Blog ကေတာ့ နည္းပညာ အခက္အခဲ အတန္အသင့္႐ွိတယ္ဆိုေပမယ့္ Ready Made လုပ္ေပးထားတဲ့ Widget တို႕ Template တို႕ ကို ယူသံုးလိုက္႐ံုနဲ႕ အဆင္ေျပသြားပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ သင္မွ်ေ၀လိုေသာ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို ကမၻာကို အလြယ္ဆံုးနဲ႕ အျမန္ဆံုး ျဖန္႕ေ၀ႏုိင္တာ Blog ပါ။ ``စီးပြားေရးႏွင့္ဆိုင္ေသာ အခြင့္အလမ္းမ်ား´´ မိတ္ေဆြမွာ လုပ္ငန္း တစ္ခု႐ွိတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီလုပ္ငန္းကို ေငြကုန္ေၾကးက် နည္းနည္း၊ ကရိကထနည္းနည္း နဲ႕ အင္တာနက္ကေန ေျပာျပခ်င္တယ္။ ျပီးေတာ့ အခ်ိန္နဲဲ႕အမွ် လုပ္ငန္းနဲ႕ ဆိုင္တဲ့ Promotion လုပ္ထားတာေတြ၊ Discount ေပးေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို ကမၻာ့အရပ္ရပ္က Customer ေတြကို ေျပာျပခ်င္တာ။ ဒါဆို Blog သာ လုပ္ထားလိုက္ပါ။ ကိုယ့္လုပ္ငန္းကို မသိေသးတဲ့ Customer ေတြလည္း ကိုယ့္ Blog ကေနတဆင့္ ကိုယ့္လုပ္ငန္းအေၾကာင္း သိလာႏုိင္သလို ကိုယ့္ရဲ႕ ႐ွိျပီးသား ေဖာက္သည္ေတြလည္း ကိုယ့္လုပ္ငန္းအေၾကာင္း အျမဲတမ္း မ်က္ေျခမျပတ္ သိႏုိင္တာေပါ့ဗ်ာ။ Blog ေလာက္ ေငြကုန္ေၾကးက် သက္သာစြာနဲ႕ လုပ္ငန္းကို ေၾကာ္ျငာႏိုင္တာ၊ သတင္းေတြ ေျပာျပႏုိင္တာ ဘယ္အရာ႐ွိဦးမလဲဗ်ာ။

ဘေလာ့ဂ္နဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ မိတ္ေဆြရ႐ွိႏုိင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ အမ်ားၾကီး ႐ွိပါေသးတယ္ဗ်ာ။ အျခား ဘေလာ့ဂါမ်ားကလည္း ေျပာျပၾကဦးမွာပါ။ ခုလို Live Blog အစီအစဥ္မွာ ၀င္ေရာက္ေရးသားခြင့္ရလို႕လည္း စီစဥ္သူမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီဘေလာ့ဂ္ကို လာေရာက္ဖတ္႐ႈၾကသူမ်ားနဲ႕ Seminar ကို တက္ေရာက္ၾကသူ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားအားလံုးလည္း ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ဂ္ကေနတဆင့္ မိမိတို႕ရဲ႕ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ရယူအသံုးခ်ႏုိင္ၾကပါေစခင္ဗ်ာ။

အခမ္းအနားအစီအစဥ္(၂)အရ Internet Training Program Mananger မရတနာခ်ိဳက ဆက္လက္ ၿပီးဘေလာ့ခ္နဲ႕ပတ္သက္္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေဆြးေႏြးရွင္းလင္းတင္ျပ သြားပါတယ္။

အခမ္းအနားအစီအစဥ္(၃)အရ အခမ္းအနားေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆုံးေၾကာင္းေၾကျငာပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတာ္အေပါင္းကို အေအး၊ သစ္သီးတို႕နဲ႕ဧည့္ခံပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ထယူစနစ္နဲ႕ပါ။ ၿပီးေတာ့တက္ေရာက္ၾကတဲ့သူမ်ားထဲမွ မရွင္းတာေတြ၊ နားမလည္တာေတြကို တက္ေရာက္ လာၾကတဲ့ ဘေလာ့ခ္ဂါေတြက ၀ိုင္း၀န္းကူညီရွင္းလင္း ျပသေပးၾကပါတယ္။ (၄)နာရီထိုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ညီအကို(၂)ေယာက္ အားလုံးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ တကယ့္ကို ေက်နပ္၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ ဖြယ္ရာပြဲေလး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေမ့မရတဲ့ေန႕ေလး(၁)ေန႕လည္း ျဖစ္သြားပါၿပီ။

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။ ကိုယ္ေလးစားအားက်တဲ့ ဘေလာ့ခ္ဂါႀကီးေတြနဲ႕ ေတြ႕ရဆုံရ ေဆြးေႏြးရလို႕ပါ။ သူတို႕နဲ႕ယွဥ္လိုက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ ေတြးၿပီးရွက္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ကို သူတို႕လိုျဖစ္ေအာင္ ဆက္ႀကိဳးစားမယ္လို႕ ေတြးရင္း....

0 comments

မမ ျဖဴႏွင္းေသာ္

ၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္
ေၾကြသြားခဲ့တာ
ၾကာပါၿပီ
ဒါေပမယ့္ နာက်င္စြာ သတိရ
ထာ၀စဥ္သာ ရင္ထဲအမွတ္ရေနတာ
မမပါပဲ

မမေမာင္ေလးတို႕ မိသားစုကိုခြဲခြာသြားတာ (၂)ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ေမာင္ေလးေတာ့(၁)ရက္မွ ေမ့မရပါဘူး။ ေပ်ာက္ေသာသူ႐ွာရင္ေတြ႕ ၊ ေသေသာသူၾကာရင္ေမ့ဆိုတာ မမနဲ႕ မဆိုင္သလိုပဲ၊ ေမာင္ေလး ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ပါဘူး အခုဆိုမမက ေအးခ်မ္းတဲ့ေနရာမွာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႕ ထာ၀ရအိပ္စက္ေနတာေနာ္၊ ေမာင္ေလးလည္း တေန႕ေတာ့မမေနာက္ လိုက္လာခဲ့မွာပါ။ အခုေတာ့ ငိုခ်င္ေနတယ္ဗ်ာ။ မမေမာင္ေလးတို႕ ၃တန္းတုန္းကေလ မမက၄တန္းေပါ့၊ မမကိုရည္စားစကားလိုက္ေျပာလို႕ ေမာင္ေလးက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးနဲ႕ သြားတိုင္တာေလ၊ ဟိုေကာင္ေတြ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရုံးခန္းေရာက္ၿပီး ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ေမာင္ေလးတို႕နဲ႕ ရန္ျဖစ္ၾကတာေလ၊ မွတ္မိေသးတယ္ ေမာင္ေလးတို႕ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္နဲ႕ အဲဒီႏွစ္ေကာင္နဲ႕ ခ်ၾကတာေလ။ ေမာင္ေလးက ခဲတံနဲ႕ထိုးလိုက္တာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရုံးခန္းကို ေနာက္တစ္ေခါက္ေရာက္ေရာ။ အဲဒီေကာင္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မွတ္သြားမွာ။ မမ(၁၀)တန္း ေရာက္ေတာ့လည္း က်ဴရွင္ကျပန္လာရင္ ပါလာသမွ်ရည္းစားစာေတြစုၿပီး ေမာင္ႏွမ(၂)ေယာက္ထိုင္ဖတ္ၿပီး ရီခဲ့ၾကတာ အရမ္းသတိရတာပဲ၊ ေမာင္ေလးလိုက္လာခဲ့မယ္ေနာ္ တစ္ေန႕ေန႕ေပါ့၊ အဲဒီတစ္ေန႕ေန႕ဟာ...

1 comments

My Brother&Sister and My Best Friends

ကၽြန္ေတာ့္ညီမေလး ျပည္ၿဖိဳးေသာ္ပါ။ ညီမအရင္းပါ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ဆိုးတယ္၊ တကယ္အေနာ္က အခံရဆုံး၊ လက္သံက ေျပာင္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေအာက္ကေပါ ့စြာစိမေလး...

မမ မြန္ေသာ္
ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ဆုံးသြားတဲ့ကၽြန္ေတာ့မမအစားျပန္ရသလိုပါပဲ အရမ္းေပ်ာ္တတ္ၿပီး အရမ္းခ်စ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္ အခု ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အစ္မပါပဲ

အကို ေတဇာ
ဒါလည္းပဲ myanmarfriends ကရတဲ့အကိုတစ္ေယာက္ပါ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္ (မွတ္ခ်က္။ ညီအကိုလိုေျပာတာပါ :P)

ညီမေလး BrainChild
သူလည္းပဲ Myanmarfriends ကရတဲ့ ညီမေလးပဲ အရမ္းခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ညီမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ပဲ

မမ မိုးေရေအး
သူကေတာ့ Myanmarfriends ကခင္တဲ့မမပါ အရမ္းခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတာမယုံရင္သြားၾကည့္

္

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္
တိရစၦာန္ဥယ်ာဥ္ထဲကႀကိဳးတံတားေပၚမွာပါ ညီမေလးပိုးပိုးရုိက္ေပးတာေလ အမွတ္တရေပါ့္္္္္္

ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမာင္ႏွမ(၃)ေယာက္ မႏၲေလးတိရစၦာန္ ဥယ်ာဥ္သြားတုန္းကေပါ့၊ ယာဘက္အစြန္က ညီမေလးပိုးပိုးေပါ့ (မွတ္ခ်က္။လွပေဂးေလး)

“ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ညီအကိုေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းမ်ား”

ကၽြန္ေတာ္လူမွန္းသိတတ္စ အရြယ္ကစၿပီး အခုဒီအရြယ္အထိေပါ့၊ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးစရုိက္ အေထြေထြနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေပါင္း ေျမာက္ၿမားစြာနဲ႕ ေတြ႕ဆုံေပါင္းသင္း ဆက္ဆံခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ စရုိက္ခ်င္းမတူ၊ စိတ္ခ်င္းမတူလို႕ ခြဲခြာခဲ့ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းရွိတယ္၊ စိတ္ထားခ်င္းတူ၊ စရုိက္ခ်င္းတူၿပီးမွအေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ခြဲခြာခဲ့ရတဲ့သူေတြ လည္းရွိတာပဲ၊ အခုအခ်ိန္ထိဆက္လက္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ ေနတဲ့သူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀မွာ အေပါင္းအသင္း၊ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ မရွိခဲ့ရင္ အဲဒီလူရဲ႕ဘ၀ဟာ ရွင္လ်က္နဲ႕ေသေနသလိုပါပဲ၊ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕နဲ႕ လူဘ၀ကို အထီးက်န္စြာ ျဖတ္သန္းရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုထင္ထင္ ကၽြန္ေတာ္ လြင္ကိုလတ္ကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀မွာ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ အခုအခ်ိန္ထိေပါင္းခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း၊ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရလို႕ရပါတယ္။ ပထမဦးဆုံးကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး အေၾကာင္းကိုေျပာျပပါမယ္။ သူ႕နာမည္ကေတာ့ သီဟေအာင္ (ခ) ေအာင္ေအာင္တဲ့၊ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚတကယ္ေကာင္း၊ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းပါ။ အၿမဲတမ္းအႏြံနာ၊ အနစ္နာလည္းခံတယ္၊ သူ႕ကိုအခ်စ္ဆုံးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕စိတ္ဓါတ္ခ်င္း တထပ္တည္းက်တယ္၊ Game ကစားတာ၀ါသနာ ပါတာခ်င္းလည္းတူတယ္၊ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ဆို ခဏခဏေဆာ္ခံရတယ္၊ ဟီး ဒါလည္းမမွတ္ပါဘူး၊ ေဆာ္တုန္းခဏပါပဲ ေနာက္ေတာ့လည္း ေခြးၿမီးေကာက္က်ည္ေတာက္စြပ္ပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ေျမွာက္အရႈံးေပးေပမယ့္ သူ႕အိမ္ကမေပးပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႕သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ (၆)တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ေခတၲကြဲသြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲ အဲဒီမွာပိုဆိုးတာပဲဗ်ိဳ႕။ သူငယ္ခ်င္း ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႕ ထပ္ေတြ႕တယ္ သူ႕နာမည္က သီဟႏိုင္တဲ့၊ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႕စိတ္တူကိုယ္တူ ၀ါသနာတူပဲဗ်၊ Games နဲ႕ပတ္သတ္လို႕ကေတာ့ ဟိုလက္ကိုင္ Games ေလးကေန Computer Games ထိမလြတ္ပါဘူး၊ သူနဲ႕ေပါင္းမွ ကၽြန္ေတာ္မႏၲေလးသားစစ္စစ္ျဖစ္ေတာ့တယ္၊ ဟုတ္တယ္ေလအစက Games ဆိုင္ထဲကအျပင္ကို ထြက္တာမဟုတ္ဘူး၊ သူနဲ႕ေပါင္းမွပဲစက္ဘီးလည္း စီးတတ္ေတာ့တယ္၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ အႏွံ႕လည္းေရာက္ေတာ့တယ္၊ ေရာက္ပုံကလည္းတျခားေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး၊ သူ႕အိမ္က Games ကစားတာမႀကိဳက္ဘူးေလ၊ သူ Games ဆိုင္သြားရင္ေနာက္ကေန မရရေအာင္လုိက္ေခၚတယ္၊ Games ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုသိသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကလည္း ေနာက္တစ္ဆိုင္ကို ေျပာင္းကစားတယ္၊ ဟဲဟဲ ဒီလိုနဲ႕ မႏၲေလးတစ္ၿမိဳ႕လုံးအႏွ႕ံ႕ ေရာက္ဖူးသြားတယ္ဆိုပါစို႕၊ စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကေပေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ Games ကစားတာကို ဘယ္ေလာက္ ၀ါသနာပါလည္းဆိုတာ၊ သူလည္း(၉)တန္းႏွစ္ေရာက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ေခတၱအဆက္အသြယ္ ပ်က္သြားျပန္ပါတယ္။ အဲကၽြန္ေတာ္(၁၀)တန္းက်ၿပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္ မွာေတာ့ ထက္လင္းစိုး၊ စိုင္းထြန္းေအာင္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႕ စေတြ႕ပါတယ္၊ သူကလည္း၀ါသနာတူပဲဗ်၊ (၁၀)တန္းက်ၿပီးေတာ့ လိုင္းနဲနဲပိုစုံလာတယ္၊ ဟဲဟဲ Games တင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ေဆးလိပ္က ေသာက္တတ္လာတယ္၊ အေမ ေျပာတဲ့ ေခြးမေသာက္တဲ့ အရည္ေတြ ေသာက္တတ္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လုံး၀လက္မေထာင္ႏိုင္တာေတာ့ မိန္းမကိစၥကင္းတာပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ပထမႏွစ္လည္းတက္ေရာ ဒီေကာင္ေတြနဲ႕ ျပန္ေပါင္းမိေရာ၊ ဟီးဟီးရတနာပုံတကၠသိုလ္မွာ ထန္းေတာကကိုထြက္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕(၅)ေယာက္ေပါင္း ကၽြမ္းျပန္ေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဒုတိယႏွစ္မွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ သူတို႕(၄)ေယာက္နဲ႕ ဟိုးအရင္ေလာက္မေပါင္းျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ အလုပ္ကတစ္ဖက္နဲ႕ဆိုေတာ့ေလ၊ အားတဲ့အခ်ိန္ေလး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ သြားထိုင္တာေလာက္ပဲ လုပ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရုံးက ကြန္ပ်ဴတာဌာနမွာေပါ့ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေလးစားရတ့ဲ၊ ခ်စ္ရတဲ့အကိုဆိုလည္းဟုတ္တယ္၊ ဆရာဆိုလည္းဟုတ္တယ္၊ သူငယ္ခ်င္းဆိုလည္းဟုတ္တဲ့ အကိုေအာင္ခ်မ္းလင္းနဲ႕စေတြ႕ပါတယ္။ သူ႕ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ Games ႏွိပ္ရုံသပ္သပ္မဟုတ္ပဲ စြယ္စုံရပါလားဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္၊ အဲသူသင္ေပးလို႕ ကၽြန္ေတာ္ကြန္ပ်ဴတာ သုံးစြဲတတ္ခဲ့တယ္။ တစ္သက္နဲ႕တကိုယ္ အိပ္မက္မမက္ဘူးတဲ့ အင္တာနက္ ကိုလည္းသံုးတတ္ခဲ့တယ္။ အကိုေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ေဆးလိပ္လဲ ျပတ္သြားတယ္။ သူကရွားမွရွားတဲ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္ပါပဲ။ သူဟာကၽြန္ေတာ့္အေဖနဲ႕အေမက ေမြးတာမဟုတ္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အကိုႀကီးပါပဲ။ Onlineလဲစသုံးတတ္ေရာ ေနာက္ထပ္သူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားႀကီးထပ္ရလာပါတယ္။ Online ကေန ေနာက္ထပ္အကိုေတြ၊ အမေတြ၊ ညီမေလးေတြ နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားႀကီးရခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လို လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀မွာ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တယ္လို႔ ယူဆထားတဲ့လူအတြက္ေတာ့ အတိုင္းမသိ၀မ္းသာၿပီး၊ ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ကို ခံစားရပါတယ္။ ဒီလို အေျခအေနျဖစ္ေအာင္ သင္ၾကားျပသေပးတဲ့ အကိုႀကီးေအာင္ခ်မ္းလင္းကို ညီကရင္ထဲမွာ ေသတဲ့အထိသတိရေနမွာပါ။ Online ကအကိုႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ အကို ေတဇာ၊ အကို ေ၀မင္းထြဋ္၊ အကို Sleppy၊ အကို သြင္ေမာင္၊ အကို သဲေ၀၊ အကို ရဲေလး၊ အမႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ မမ မိုးေမ၊ မမ မြန္ေလး၊ မမ ေဟမန္၊ မမ တာတာ၊ မ ျဖဴ။ မမ ဆုျမတ္၊ မမ 78 pooh၊ မမ လဲ့လဲ့၀င္း၊ ညီမေလးေတြျဖစ္တဲ့ ညီမေလး CG၊ ညီမေလး BC၊ ညီမေလး ပိုးပိုး၊ ညီမ Zan၊ ညီမေလး ေအးၾကည္သာ၊ ညီမေလး စန္းစန္းျမင့္၊ ညီမေလး ေကသီ၊ ေအးအတူပူအမွ် သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြျဖစ္တဲ့ မ PhyuPhyuNaing၊ မ Nibblawyi၊ မ Cutiewin၊ မ Snowwyne၊ မ ေမဦးမိုး တို႔အားလုံးနဲ႕ ေမ့သြားလို႔မပါလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကိုပါ ကၽြန္ေတာ္လြင္ကိုလတ္က အၿမဲေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုေၾကာင္းႏွင့္ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ေၾကျငာေမာင္းခတ္လိုက္ပါတယ္...

LwinKoLat ,Mandalay

“မဂၤလာပါ” သူငယ္ခ်င္းအားလုံးခင္ဗ်ာဒါကၽြန္ေတာ္တို႕ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ပါ

“ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ေလးေပါ့”

ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကေတာ့ လြင္ကုိလတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၁၉၈၅ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ၁၅ရက္ေန႕ ဗုဒၶဟူးေန႔မွာ လူ႕ေလာကထဲကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲေျပာဖို႕ေမ႕ေနတာက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးဟာ မႏၲေလးသား၊ မႏၲေလးသူစစ္စစ္ေတြပါ။ ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္ လြင္ကုိလတ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ ကလည္းေနာက္ဆုံးမင္းစိုက္ခဲ့ရာ ရတနာပုံေနျပည္ေတာ္ႀကီးမွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ မႏၲေလးသားစစ္စစ္ပဲေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေမြးခ်င္း ေမာင္ႏွမအားလုံး (၄)ေယာက္ရွိပါတယ္။ အမက(၁)ေယာက္၊ ညီမေလးက(၂)ေယာက္၊ အေဖရယ္အေမရယ္နဲ႕ဆိုစုစုေပါင္း မိသားစု(၆)ေယာက္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က လူဆင္းရဲေပမယ့္ စိတ္မဆင္းရဲပါဘူး အရမ္း ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ မိသားစုစုံစံုညီညီနဲ႕ စိတ္ညစ္စရာမရွိပါဘူး။ အဲဒီဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေက်နပ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ (၁၀)တန္းကို ေရာက္ေတာ့ အခ်စ္ကိုစေတြ႕တယ္။ ေျပာဖို႕ေမ့ေနတာက ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ေက်ာင္းကေတာ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕အထင္ကရေက်ာင္းေတြထဲမွာ အပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ အ.ထ.က(၁၆)ေက်ာင္းပါ။ ဆိုပါစို႕ အဲဒီႏွစ္ကကၽြန္ေတာ္ (၁၀)တန္းက်တယ္။ အဲဒီမွာကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလသြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ပ်က္စီးလိုက္တယ္ဆိုပါစို႕။ ေဆးလိပ္ေသာက္ တတ္လာတယ္၊ အရက္ေသာက္ တတ္လာတယ္။ (၁၀)တန္းကို ႏွစ္ႏွစ္က်ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အျမင္မွန္ရလာတယ္။ အေမငိုငိုေနတာကိုလည္း မၾကည့္ရက္ေတာ့ဘူး၊ အေမမ်က္ရည္တစ္စက္က်ရင္ကို ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာမခ်ိေအာင္ခံစားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ႀကိဳးစားတယ္၊ ဒါငါ့အေမအတြက္ဆိုၿပီးေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားတာအရာေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္(၁၀)တန္းကို ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးနဲ႕ေအာင္တယ္။ ေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ေန႕က ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲမွာ အတိုင္းမသိေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး၊ အတိုင္းမသိခံစားရတယ္။ ဘာလုိ႕လဲဆိုေတာ့ စာေမးပြဲေအာင္ေၾကာင္းအေမ့ကိုေျပာေတာ့ အေမငိုတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ အေမ့ပါးကက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ခ်င္းကေတာ့မတူေတာ့တာကို ကၽြန္ေတာ့္စိတ္မွာသိေနတယ္။ အဲဒီေန႕ကေတာ့ တကယ္ကိုမေမ့ႏိုင္တဲ့ေန႕တစ္ေန႕ပါပဲ။ (၁၀)တန္းေအာင္ေပမယ့္ အိမ္အေျခအေနေၾကာင့္ ဘာမွဆက္မတတ္ဘဲ အေ၀းသင္ယူခဲ့တယ္။ ေျပာရဦးမယ္ ဟဲဟဲ ႂကြားတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ (၁၀)တန္းေအာင္တုန္းက ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးနဲ႕ ယူတဲ့ေမဂ်ာကၾကည့္ဦး၊ အဂၤလိ္ပ္စာတဲ့ ဟားဟား၊ လူတကာကၽြန္ေတာ့္ကို ဟားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေမဂ်ာကို အရမ္းစိတ္၀င္စားတာ၊ ၀ါသနာလည္းပါတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ဒုတိယႏွစ္မွာ မိသားစုေရးအတြက္နဲ႕ ႏိူင္ငံတာ၀န္ကုိထမ္းေဆာင္ဖို႕ ၀န္ထမ္းေလာကထဲ ေျခစုံပစ္၀င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံၾကမၼာဆိုတာ ႀကိဳတင္ျမင္ႏိုင္တဲ့ အရာမွမဟုတ္တာပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္သင္တန္းတက္ေနတုန္း အမအသည္းအသန္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းၾကားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ တစ္သက္လုံးေျဖဆည္မရတဲ့ အမွားကိုလုပ္ခဲ့မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သင္တန္းဆင္းေတာ့ မမအသက္ယဲ့ယဲ့ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ဒီကေကာင္ကေအးေဆးေပါ့ အခုမွသင္တန္းဆင္းတာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အားရပါးရကဲေနတယ္၊ အိမ္လည္းမျပန္ဘူး ရုံးမွာအိပ္ရုံးမွာစားနဲ႕။ တစ္ေန႕အေဖရုံးလုိက္လာတယ္၊ မင္းမမဆုံးၿပီတဲ့ဗ်ာ။ ကင္ဆာနဲ႕တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ၾကားၾကားခ်င္တုန္းက လုံး၀လက္မခံႏိုင္ဘူးဗ်ာ၊ အေမကေျပာတယ္ သူမသြားခင္ေမာင္ေလးေရာ၊ ေမာင္ေလးေရာနဲ႕ တဖြဖြေမးသြားတယ္တဲ့၊ ကဲဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ မိုက္တဲ့ေကာင္လဲလို႕ ကိုယ့္အမရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေလးေတာင္ ေဘးနားမွာရွိမေနခဲ့ဘူး။ ေတြးမိတိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုစိတ္နာတယ္၊ လူၾကားထဲလည္းဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘူး မ်က္ရည္က်မိတယ္။ တကယ္ပါဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ေသရာပါမယ့္ေနာင္တပါ။ အခုေတာ့ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေနပါၿပီ၊ ရုံးမွာလည္းအေျခက်ေနၿပီေလ။ ဒါေပမယ့္ေတြးလိုက္တိုင္းေတာ့ မ်က္ရည္က်တုန္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ရုံးမွာ အကိုတစ္ေယာက္ အစားထိုးျပန္ရသလုိပါပဲ၊ သူ႕နာမည္ကေတာ့ ေအာင္ခ်မ္းလင္းတဲ့၊ အကိုဆိုလည္းဟုတ္တယ္၊ ဆရာဆိုလည္းဟုတ္တယ္၊ သူငယ္ခ်င္းဆိုလည္း ဟုတ္တယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ေလးစားတဲ့ သူေတြထဲမွာ သူလည္းတစ္ေယာက္အပါအ၀င္ေပါ့၊ သူ႕ေၾကာင့္ပဲကၽြန္ေတာ္ျဖတ္မရတဲ့ ေဆးလိပ္ျပတ္သြားတယ္။ သူ႕ေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ဘာသင္တန္းမွ မတက္ရပဲ ကြန္ပ်ဴတာတက္ခဲ့တယ္၊ တသက္လုံးစိတ္ကူးမယဥ္ဘူးတဲ့ အင္တာနက္ သံုးတတ္သြားတယ္။ တကယ္ပါ သူဟာလည္းမမလိုပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ ေနာက္ထပ္အကိုတစ္ေယာက္ပါ၊ အခုလည္းသူသင္ေပးလို႕ ဒါကိုကၽြန္ေတာ္ဒီလိုေရးႏိုင္တာေပါ့၊ ေက်းဇူးကမၻာပါ အကိုေအာင္ခ်မ္းလင္းေရ။ ကဲ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးေရကၽြန္ေတာ့္လိုေတာ့ မမိုက္ၾကပါနဲ႕ေနာ္၊ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးကသတိယူ ေရွာင္ရွားႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္...