၂၅.၈.၂၀၀၇ေန႕မွာ MICT Park Canteen မွာ လုပ္တဲ့ Meeting ေလးကိုိ သြားေရာက္တက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ၃၁ရက္ေန႕ ကမၻာဘေလာ့ခ္ဂါေန႕ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားေလး ျပဳလုပ္ဖို႕အတြက္ အစီအစဥ္ ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ တက္ေရာက္ၾကသူေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ပဲ ေဖာ္ျပ လိုက္ပါတယ္ေနာ္။ နာမည္မသိလို႕ မပါလိုက္တဲ့ သူေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္အႏူးအညြတ္ပဲ ေတာင္းပန္ လိုက္ပါတယ္။ ဦးေဆာင္သူေတြကေတာ့ ဦးထိပ္၊ ၾဆာဘ၊ မရတနာခ်ိဳ၊ ကိုစစ္ကိုင္း၊ ကိုေဇာ္မိုးေအာင္၊ မေရႊပုံ႕၊ Caculator၊ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ (၃)ေယာက္ကေတာ့ နာမည္မသိလို႕ မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူးေနာ္။ တစ္ခါတည္း ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ မွတ္မွတ္ရရ ဦးထိပ္နဲ႕ ၾဆာဘက ေျပာပါတယ္။ သူတို႕ကို ေမးခံရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒီဘေလာ့ခ္ အခမ္းအနားပြဲနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ တက္ေရာက္သူေတြမွာ ဘာအက်ိဳးေက်းဇူး၊ ဗဟုသုတ၊ အသိဥာဏ္ပညာေတြ ရမွာလဲ၊ က်န္ခဲ့မွာလဲလို႕ေပါ့။ သူတို႕ကေျပာမွ ကၽြန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္ ဘေလာ့ခ္ေရးတတ္သြားရင္ ဘာအက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ခံစားရမလဲလို႕။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္္ေတြးမိတာ၊ စဥ္းစားမိတာ၊ ထင္ျမင္မိတာကို တင္ျပတာပါ။ အမွားမ်ားပါသြားခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါလို႕ ေတာင္းပန္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။
ပထမအေနနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတာကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္အရင္ ဘေလာ့ခ္ မေရးတတ္ခင္က စိတ္ထဲမွာ ခံစားရတာေတြကို ရင္ထဲမွာ ၿမိဳသိပ္ထားရတယ္။ မြန္းက်ပ္ေနတာပဲ။ အခုေရးတတ္သြားေတာ့ စိတ္ထဲ႐ွိတာေတြ ခ်ေရးပလိုက္တယ္။ စိတ္ကိုေပါ့ပါးသြားတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေရးထားတာေတြနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ လာေရာက္ဖတ္႐ႈသူေတြက အႀကံဥာဏ္ေတြေပးတယ္၊ အားေပးတယ္၊ မေကာင္းဘူး ထင္ရင္ေျပာျပ တားျမစ္ၾကတယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္းအား႐ွိတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္လည္း ယုံၾကည္မႈ ပို႐ွိလာတယ္။ ကိုယ္အရမ္းခံစားေနရတဲ့ ကိစၥဆိုရင္ေတာင္ သူတို႕ႏွစ္သိမ့္တာ၊ အႀကံဥာဏ္ ေပးတာ ေတြက လုံး၀အက်ိဳး ေက်းဇူး႐ွိပါတယ္။ ဒါကၽြန္ေတာ္ ခံစားရတာကို ေျပာတာပါ။ ဥပမာ ဆိုပါစို႕- လူတစ္ေယာက္က ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္တယ္။ ေရးထားတာေတြလည္း ႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕မွာလူတိုင္း ကိုလည္း ဒါကၽြန္ေတာ္ ေရးထားတာပါဆိုၿပီး လိုက္ျပလုိ႕မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အရမ္းႀကီးလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယုံရဲဘူး။ အကယ္၍ သူသာဘေလာ့ခ္ ေရးတတ္သြားမယ္ ဆိုပါစို႕။ သူေရးထားတဲ့ကဗ်ာေတြကို သူ႕ဘေလာ့ခ္ေပၚမွာ တင္လိုက္မယ္။ ဒါဆိုရင္ သူ႕ဆိုဒ္ကို လူတကာ၀င္ဖတ္ျဖစ္မယ္။ ဖတ္ၾကည့္တဲ့သူေတြက ေကာင္းတယ္၊ မေကာင္းဘူး၊ ဆက္ႀကိဳးစားပါ၊ ဘယ္ဟာေလးကေတာ့ ဘယ္လိုနဲ႕ ၀ိုင္း၀န္း အႀကံဥာဏ္ေပးၾကမယ္၊ ေ၀ဖန္ၾကမယ္။ ဒါဆိုသူလည္း လိုက္နာသင့္တာလိုက္နာ၊ ေ႐ွာင္သင့္တာေ႐ွာင္နဲ႕ ပိုေကာင္းလာမယ္။ သူ႕ကိုယ္သူလည္း ယုံၾကည္မႈ ပို႐ွိလာမယ္။ အဲလာၾကည့္တဲ့သူေတြထဲမွာ စာအုပ္တိုက္ေတြက အယ္ဒီတာေတြ၊ ထုတ္လုပ္သူေတြ ပါလာမယ္။ သူ႕ကိုလည္း သတိထားမိသြားမယ္။ သူ႕ကဗ်ာေလးကိုေတြကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္ သူ႕လိပ္စာကို ဆက္သြယ္ၾကမယ္။ ဒါဆို သူရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္မသြားဘူးလား။ ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာကို တင္ျပတာပါ။ အကယ္၍ အဲဒီေနရာမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း႐ွင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္လည္း သူ႕စီးပြားေရးလုပ္ငန္းနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈေတြ၊ ရ႐ွိႏိုင္တာေတြ၊ အစီအစဥ္ေတြကို ေငြေရးေၾကးေရး အကုန္အက်ခံၿပီး ေၾကျငာေနစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ဘေလာ့ခ္မွာတင္ ၿပီးေတာ့ လိပ္စာကဒ္မွာ အီးလ္ေမးလ္လိပ္စာေလး ထည့္လိုက္ရင္ ပိုၿပီးေကာင္းမသြားဘူးလား။ ပညာေရးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေလ့လာသူ၊ လိုက္စားသူဆိုရင္လည္း တခ်ိဳ႕ပညာေရးနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ေရးထားတဲ့ ဘေလာ့ခ္မွာ သြားေရာက္ ဖတ္႐ႈေလ့လာ လိုက္မယ္ဆိုရင္ အသိဥာဏ္ပညာေတြ ပိုတိုးမသြားဘူးလား၊ နည္းပညာပိုင္း ဆိုင္ရာေတြမွာလည္း ဒီလုိပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဘေလာ့ခ္ပြဲ အခမ္းအနားေလးကေန ဘေလာ့ခ္အေၾကာင္း မသိေသးသူေတြလည္း သိသြားမယ္၊ ေရးတတ္သြားမယ္ဆိုရင္ ဘာမွမက်န္ဘူးဆိုေတာင္ အနည္းဆုံး အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ၊ ဗဟုသုတေလးေတာ့ ရလိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္ပါတယ္။ အထက္တင္ျပတာေတြ အားလုံးဟာ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာ၊ ေတြးမိတာေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွားပါသြားရင္ အားလုံးကို ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတြးတာ၊ ထင္တာေတြကိုလည္း ေ၀ဖန္အႀကံျပဳႏိုင္ပါတယ္။ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ပထမအေနနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတာကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္အရင္ ဘေလာ့ခ္ မေရးတတ္ခင္က စိတ္ထဲမွာ ခံစားရတာေတြကို ရင္ထဲမွာ ၿမိဳသိပ္ထားရတယ္။ မြန္းက်ပ္ေနတာပဲ။ အခုေရးတတ္သြားေတာ့ စိတ္ထဲ႐ွိတာေတြ ခ်ေရးပလိုက္တယ္။ စိတ္ကိုေပါ့ပါးသြားတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေရးထားတာေတြနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ လာေရာက္ဖတ္႐ႈသူေတြက အႀကံဥာဏ္ေတြေပးတယ္၊ အားေပးတယ္၊ မေကာင္းဘူး ထင္ရင္ေျပာျပ တားျမစ္ၾကတယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္းအား႐ွိတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္လည္း ယုံၾကည္မႈ ပို႐ွိလာတယ္။ ကိုယ္အရမ္းခံစားေနရတဲ့ ကိစၥဆိုရင္ေတာင္ သူတို႕ႏွစ္သိမ့္တာ၊ အႀကံဥာဏ္ ေပးတာ ေတြက လုံး၀အက်ိဳး ေက်းဇူး႐ွိပါတယ္။ ဒါကၽြန္ေတာ္ ခံစားရတာကို ေျပာတာပါ။ ဥပမာ ဆိုပါစို႕- လူတစ္ေယာက္က ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္တယ္။ ေရးထားတာေတြလည္း ႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕မွာလူတိုင္း ကိုလည္း ဒါကၽြန္ေတာ္ ေရးထားတာပါဆိုၿပီး လိုက္ျပလုိ႕မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အရမ္းႀကီးလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယုံရဲဘူး။ အကယ္၍ သူသာဘေလာ့ခ္ ေရးတတ္သြားမယ္ ဆိုပါစို႕။ သူေရးထားတဲ့ကဗ်ာေတြကို သူ႕ဘေလာ့ခ္ေပၚမွာ တင္လိုက္မယ္။ ဒါဆိုရင္ သူ႕ဆိုဒ္ကို လူတကာ၀င္ဖတ္ျဖစ္မယ္။ ဖတ္ၾကည့္တဲ့သူေတြက ေကာင္းတယ္၊ မေကာင္းဘူး၊ ဆက္ႀကိဳးစားပါ၊ ဘယ္ဟာေလးကေတာ့ ဘယ္လိုနဲ႕ ၀ိုင္း၀န္း အႀကံဥာဏ္ေပးၾကမယ္၊ ေ၀ဖန္ၾကမယ္။ ဒါဆိုသူလည္း လိုက္နာသင့္တာလိုက္နာ၊ ေ႐ွာင္သင့္တာေ႐ွာင္နဲ႕ ပိုေကာင္းလာမယ္။ သူ႕ကိုယ္သူလည္း ယုံၾကည္မႈ ပို႐ွိလာမယ္။ အဲလာၾကည့္တဲ့သူေတြထဲမွာ စာအုပ္တိုက္ေတြက အယ္ဒီတာေတြ၊ ထုတ္လုပ္သူေတြ ပါလာမယ္။ သူ႕ကိုလည္း သတိထားမိသြားမယ္။ သူ႕ကဗ်ာေလးကိုေတြကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္ သူ႕လိပ္စာကို ဆက္သြယ္ၾကမယ္။ ဒါဆို သူရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္မသြားဘူးလား။ ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာကို တင္ျပတာပါ။ အကယ္၍ အဲဒီေနရာမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း႐ွင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္လည္း သူ႕စီးပြားေရးလုပ္ငန္းနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈေတြ၊ ရ႐ွိႏိုင္တာေတြ၊ အစီအစဥ္ေတြကို ေငြေရးေၾကးေရး အကုန္အက်ခံၿပီး ေၾကျငာေနစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ဘေလာ့ခ္မွာတင္ ၿပီးေတာ့ လိပ္စာကဒ္မွာ အီးလ္ေမးလ္လိပ္စာေလး ထည့္လိုက္ရင္ ပိုၿပီးေကာင္းမသြားဘူးလား။ ပညာေရးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေလ့လာသူ၊ လိုက္စားသူဆိုရင္လည္း တခ်ိဳ႕ပညာေရးနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ေရးထားတဲ့ ဘေလာ့ခ္မွာ သြားေရာက္ ဖတ္႐ႈေလ့လာ လိုက္မယ္ဆိုရင္ အသိဥာဏ္ပညာေတြ ပိုတိုးမသြားဘူးလား၊ နည္းပညာပိုင္း ဆိုင္ရာေတြမွာလည္း ဒီလုိပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဘေလာ့ခ္ပြဲ အခမ္းအနားေလးကေန ဘေလာ့ခ္အေၾကာင္း မသိေသးသူေတြလည္း သိသြားမယ္၊ ေရးတတ္သြားမယ္ဆိုရင္ ဘာမွမက်န္ဘူးဆိုေတာင္ အနည္းဆုံး အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ၊ ဗဟုသုတေလးေတာ့ ရလိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္ပါတယ္။ အထက္တင္ျပတာေတြ အားလုံးဟာ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာ၊ ေတြးမိတာေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွားပါသြားရင္ အားလုံးကို ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတြးတာ၊ ထင္တာေတြကိုလည္း ေ၀ဖန္အႀကံျပဳႏိုင္ပါတယ္။ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
No comments:
Post a Comment